Ostatnio zostaliśmy zauważeni przez Polską bibliotekę Polskiego Instytutu Naukowego w Kanadzie przy Uniwersytecie McGill w Montrealu. Na stronie z linkami do polonijnych witryn internetowych w Kanadzie pod sekcją Manitoba, link został zamieszczony do naszego biuletynu. Można kliknąć tutaj aby to zobaczyć. Chciałbym podziękować w imieniu Polonii w Winnipegu osobie która nas dostrzegła i zamieściła link do nas w tym prestiżowym miejscu. Dziękujemy.

Tutaj apel do otrzymujących ten biuletyn. Każdy z nas może się przyczynić do promowania Polonii w Winnipegu w bardzo prosty sposób. Kiedy wysyłamy prywatnego maila, jest rzeczą przyjęta dodawanie tzw. stopki. Można tam podać swój adres albo telefon i to automatycznie jest dołączone za każdym razem kiedy piszemy listy używając poczty internetowej. Mój apel jest aby dodać dwie linie do waszej stopki (signature) aby zacząć promować Polonijne wydarzenia w Winnipegu kiedykolwiek wysyłamy maila.

Tutaj są instrukcje jak dodać stopkę używając Outlook Express.

Kliknij Tools--->  Options ---> Signatures

Zaznacz poprzez kliknięcie Checkbox gdzie pisze

Add signature to all outgoing messages


W pole gdzie jest napisane Edit Signature proszę wpisać.

albo

Po tym kliknij Apply

I to wszystko. Od tej pory będziemy promować polskie wydarzanie w Winnipegu automatycznie kiedy wyślemy maila do kogoś. Wszystkie programy mailowe mają taką opcję tzw. signature i sposób jej dodania będzie bardzo podobny do tego co opisałem dla Outlook Express

Victor Księżopolski napisał do nas z Calgary i tak zaprezentował się w swoim liście.


Tak na marginesie mam sporo wierszy na rożne okoliczności i probuje pisać książkę opartą na faktach z mojego i mojej rodziny życia zaczynając akcję
w końcu 19 tego wieku. A życie miałem interesujące dzięki wojnie i jej tragicznym skutkom.
Z Polski wyjechałem w 1978 roku. Obecnie mam 66 lat, byłem lub pracowałem w 20 krajach, w tym w Libii lat sześc. W Kanadzie jestem od 1983 roku. Jestem geologiem z zawodu. Zaczynałem jak wszyscy od renowacji domów ale i pracy na platformach wiertniczych na Atlantyku, również byłem profesjonalnym geologiem naftowym, mark-eterem, businessmanem (import and wholesale) oraz instruktorem i tłumaczem od 1990 roku do dziś.
Mam żyć 86 lat wg. cygańskich przepowiedni, wiec chyba zdążę moje przygody opisać do końca. Na razie jeszcze nieźle gram w tenisa i brydża. Nie palę, ale lubię szkocką . Tyle w skrócie o mnie. Victor Księżopolski - "Jastrzębiec"

POWYBORCZE REFLEKSJE


Mamy partie polityczne, zdrowe, silne i publiczne.
Dziś oparte na mądrości podzielonej społeczności.
Demokracja, wykroczenia, UB, strajki, rozliczenia,
To tematy do debaty, tak na co dzień lub na raty.

Jakaż jest to polityka, co nie kopie przeciwnika,
Który choć się z tobą zgadza, nazwą partii się odgradza.
Wiec do boju na zarzuty, czyś z prawicy czy z lewicy,
Jeśli mocne masz atuty, będziesz jechał do stolicy.

Każda partia ma lidera, każdy mądry i przechera.
Jeśliś bardziej wygadany i w układy wciąż ubrany,
Nic nie stoi na przeszkodzie by pomyśleć o nagrodzie¸
I ogłosić wszystkim wokół, żeś nie „kaczor” tylko „sokół”.

Jak przegrałeś, jesteś nikim, twe zasługi nic nie warte,
Przyszedł nowy, ponoć lepszy, by otwierać drzwi otwarte.
I nie ważne, czy działania coś w czymś zmienia, czy uzdrowią,
Ważnym jest, że nowy powiew, pachnieć będzie znów odnowa.

Wiec do dzieła miły bracie, naobiecuj, zniszcz co było,
Lepiej sięgnąć do bezsensu niżby stare się sprawdziło.
Może kiedyś, gdy refleksja wstrząśnie tobą przy debacie
Jednak krzykniesz: „Czy wam nie wstyd, w co wy tak naprawdę gracie?”

Nie ma w Polsce polityka, by nie zrobił kij z patyka,
By trzepaniem dla trzepania, dojść do „chwały” zarządzania.
Lecz pamiętaj mój złociutki, tobie też „uszyją butki”,
Czyś coś zdziałał czyś naknocił. Nikt cie za nic nie ozłoci,
Choćby twoja była racja, choćby kwitła demokracja,
Choć o Polskę w Unii dbałeś, nim żeś zaczął, już przegrałeś..

* * *

Będzie lepiej dla nas wszystkich, gdy nastąpi koniec świata
Wtedy będzie obojętne, kto jest ważny, kto zatrata.
Wszyscy równi staną w rzędzie by usłyszeć glos z niebiosów,
„Coście wnieśli mili moi do Ojczyzny swojej losów?”

Victor Księżopolski
October 31, 2007
 

Kliknj tutaj aby widzeć to zdjęcie w orginale
 

Aż trudno uwierzyć, że Sokół Winnipeg już za kilka tygodni obchodzić będzie swoje 101-sze ”urodziny”. Właśnie z tej okazji w sobotę 17 listopada w Sokolim gnieździe przy 717 Manitoba Ave. o godzinie 18:30 odbędzie uroczysty bankiet. Obchody 101-szej rocznicy zakończy Msza Święta w intencji członków towarzystwa w kościele Św. Jana Kantego którą celebrować będzie Ks. Henryk Uczniak.
Z każdym dniem Sokół Winnipeg rozszerza swoją działalność na rzecz Polaków i Polonii w Manitobie:
- w niedziele 25 listopada w godz. od 9:30 do 16:30 odbędą się zajęcia dla dzieci i młodzieży. Celem tych zajęć będzie przygotowanie do polskich tradycyjnych Świąt Bożego Narodzenia. W programie nauka kolęd oraz przygotowywanie dekoracji i tradycyjnych świątecznych przysmaków.
- zabawa sylwestrowa. Początek o godz. 19:00-tej, godz. 19:30 pyszna kolacja, szampan, około godz.24-tej gorąca i zimna zakąska.
- Dni Sokoła w dniach 14-15 czerwca 2008 roku na terenie Garden City Community Center. Będzie to pierwszy wielki polonijny festyn w Winnipeg.

Tak przedstawia się w skrócie ”To i owo” z działalności Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego Sokół Winnipeg, które serdecznie pozdrawia wszystkich rodaków i czytelników tygodnika Czas Związkowiec.


Członkowie Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego
Z pozdrowieniem Sokolim Sokół, Winnipeg

Prezes Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego Sokół Winnipeg

Marian Jaworski

 

Ave Maryja – Mirek Haczkur

 

    Teraz wiemy, ze Mirek Haczkur przemierzając swoja monstrualna ciężarówką bezkresne przestrzenie ameryki północnej widzi przed sobą nie tylko drogę i uciekające za oknem krajobrazy. Jemu się marzą rzeczy wielkie i mistyczne - jego teatr polski pełen wiary, nostalgii i nadziei.

Takie to właśnie przedstawienie pt. Spotkanie z Maryją, z matką Boga i Polaków zaprezentował nam wraz ze swoim zespołem w Sobotę 28 października w Kościele Św. Ducha w Winnipegu.

Trzeba przyznać, ze tutaj pośród nas jest wielu wybitnie utalentowanych ludzi, którzy sztukę uprawiają zawodowo lub też bardzo blisko się o nią otarli. Gadamy dużo, ale przeważnie na tym wszystko się kończy. Tymczasem Mirek całkiem spokojnie i bez wielkiego rozgłosu zebrał wyśmienitą ekipę przyjaciół, z która wynalazł bardzo dobre materiały literackie i muzyczne. Zbudowali sami potrzebne dekoracje, wynajęli aparaturę techniczną i próbowali wytrwale – aby wreszcie zrealizować Mirka wizję dając przedstawienie na długo zapadające w ludzkie umysły i serca.

Mirka znam od dawna i wiem że ma wiele artystycznych talentów - niestety kompletnie niewykorzystanych. Ale mieć zamiar a go zrealizować to dwie rożne sprawy. Myślę że jego głęboka i dziecięco czysta wiara pomogła przełamać wszystkie trudności i opory, dodała wyobraźni i sił, aby ambitne zamierzenie doprowadzić do tak imponującego końca.

To literacko-muzyczne przedstawienie maryjne czy też inaczej wieczór modlitewny poświęcony Maryi posiada oczywiście bezpośrednią wymowę religijną. I zrozumiale jest, że najlepiej odbierane powinno być przez ludzi wierzących, bo głównie dla nich został skonstruowane. Ale okazuje się raz jeszcze, ze prawdziwa sztuka ma przeważnie aspekt uniwersalny i paradoksalnie wręcz przedstawienie Mirka może stać się bliskie także dla tych, którzy z kościołem niewiele maja wspólnego lub też się trochę od niego z rożnych przyczyn oddalili. Bo przecież Maryja u Haczkura to nie tylko niepokalana święta pani z obrazu jasnogórskiego – ale może nawet przede wszystkim ta wiecznie żywa, jedyna i ukochana nasza mama.
A na dodatek matka polska, tam w naszym kraju czczona pośród pól malowanych zbożem rozmaitem - matka tragiczna, walcząca, wyrozumiała i bezgranicznie kochająca swe dzieci rozrzucone po całym szerokim świecie.

Mirek pokazał nam widowisko wzruszająca, ciepłe, oparte na znakomitej poezji i muzyce, osadzone pośród polskości i pełne narodowych odniesień .
Na tle wspaniałego dużego zespołu wykonawców i muzyków postać Mirka Haczkura jako swego rodzaju narratora stanowi nieodzowna część całości tak, że bez niej trudno to sobie po prostu wyobrazić. Przewija on się przez cały czas to jako konferansjer, to aktor, pieśniarz i gitarzysta łącząc cały spektakl nierozerwalnie i spójne. Swoim tak sugestywnym głosem prowadzi wydarzenia na scenie i jawi się nam trochę jak kaznodzieja czy apostoł co to z bożej łaski zszedł na chwile w nasze niziny ze świętym słowem.
A wszystko tak w treści jak i formie podane zostało z głębokim humanistycznym przesłaniem i w aureoli jaśniejącego dobrocią serca. Tak człowiek w modlitwie kocha boga.
I pewnie Mirek przygotowując swój teatr a trochę niepewny swego dzieła żarliwie się modlił o pomoc – i pan go wysłuchał - a sztuka wyniosła go nad poziomy.
 

Marek Ring

Wywiad z Mirkiem Haczkurem
Nagrania wideo z przestawienia

90-ta  Rocznica  Polskiego Towarzystwa Bratniej Wzajemnej Pomocy  Św. Jana Kantego w Winnipegu

Uroczystości  rocznicowe  rozpoczęły się  mszą św. za zmarłych członków w kościele  Św, Jana Kantego. Zwyczajem Towarzystwa odbyła się procesja którą prowadził pan J, Kostek. Proboszcz ks. Henryk Uczniak  przekazał  błogosławieństwo udzielone dla Towarzystwa przez  papieża  Benedykta XVI.

Uroczysty bankiet  odbył się w sobotę, 3 listopada 2007  w Sali bankietowej Towarzystwa przy ulicy 768 Mountain Ave.  Mistrzem ceremonii był pan Marcin Cychowski. Prezeska Stowarzyszenia pani Zofia de Witt przywitała gości i przedstawiła  zaproszonych gości.  Wśród nich byli :  Minister Gord  Macintosh (Family Services and Housing)  reprezentujący St. Johns;  pani Judy Wasylycia –Leis, representująca  Winnipeg North,  pan Lech Gałęzowski, prezes  Kongresu Polonii Kanadyjskiej oddziału Manitoba, pan Robert Geglawa, prezes  Bractwa ocy Św. Ducha, pan Marian Jaworski, prezes Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego SOKÓŁ Winnipeg, pan Andrzej Skiba, prezes  Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego SOKÓŁ St. Boniface.

 Pani Zofia de Witt wręczyła stypendia  dla uczącej się młodzieży. Otrzymali je :

Kelsey Boettcher,  Krystyna Godlewski,  Grace Hrabi, Vanessa Wolf i Megan Sigvaldson.

Wice-przewodniczący pan Robert Kolt  przedstawił zarys historii  Towarzystwa.

źródło Czas

Poszukiwanie Poetów i Literatów

David Polorniczak- pisarz i krytyk literacki, laureat konkursów literackich, m.in. Warszawskich Dni Literatury i Przybycia Bardów. Organizator imprez literackich. Współpracuje z wieloma pisarzami i krytykami, głównie należącymi do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Członek Grupy Artystyczno-Literackiej "SwiatłoCienie" Lublin. Prowadzi konsultacje literackie, dla młodych pisarzy i poetów. Zajmuje się promocją literatury polonijnej w Polsce. Pomaga w wydawaniu książek i ich promocja oraz sprzedażą. Obecnie tworzy Ogólnopolskie Towarzystwo Przyjaciół Poezji i pismo literackie amerykańsko-polsko-polonijne (w fazie projektu). Wszystkich zainteresowanych publikowaniem i wydawaniem oraz potrzebujących kontaktów z pismami literackimi jak np. z Kwartalnikiem Literackim "Wyspa", który promóuje w kręgach polonijnych, prosi o wysyłanie wiadomości na adres E-mail: denny56@myway.com lub choppe66@yahoo.pl