Portal Arcanów publikuje bardzo ciekawą wypowiedź Ewy Thompson - amerykańskiego literaturoznawcy, profesor Rice University w Houston, redaktor naczelnej kwartalnika "The Sarmatian Reviev". To odpowiedź na ankietę dwumiesięcznika Arcana, która dotyczyła Europy Wschodniej po 2010
roku.

Ewa Thompson - oceniając sytuację regionu - stwierdza, iż "próba Obamy ubicia interesu z Rosją kosztem Europy Środkowej i Wschodniej nie udała się, ale wartość tzw. tarczy dla Polski byłaby niewiele większa, niż gwarancje Anglii i Francji w 1939 roku". Co więcej, zaleca realizm i pozbycie się
złudzeń co do możliwej opieki ze strony USA:

Liczenie na amerykańskich przyjaciół było i jest nieporozumieniem. Polska nie ma żadnych przyjaciół wśród silnych państw i polityków świata. Tak jak kiedyś Irlandczycy, Polacy mogą liczyć tylko na siebie samych. Sympatie polskiej diaspory do Polski ważą zero w polityce amerykańskiej, bo ta diaspora politycznie nie istnieje. Polska była i jest pionkem, bez którego Stany Zjednoczone mogą się obejść po upadku komunizmu-co nie znaczy, że jeśli kiedykolwiek dojdzie do nowych spięć pomiędzy USA a Rosją, Polska nie zostanie znów użyta przy pomocy pochlebstw, gwarancji pomocy i wsparcia finansowego (pamiętamy te miliony dolarów dla Solidarności, które jak głosi legenda Bronisław Geremek wiózł w walizce do Polski).

Co oczywiście nie znaczy, że tarcza zupełnie nie miała sensu:
(...). To prawda, że lepszy rydz niż nic, ale trzeba zdawać sobie sprawę z istotnego stanu rzeczy. Polakom wciąż wystarczy powiedzieć: "Bardzo szanujemy naród polski, jego długoletnią walkę o wolność, jego cierpienia i rolę w pokonaniu komunizmu", a już są gotowi uwierzyć, że mają w mówcy
przyjaciela.

Czy możemy więc polegać na polskim członkostwie w Unii Europejskiej? Lepiej jest należeć do UE niż do niej nie należeć, ale ekscytowanie się tym, że prof. Buzek jest przewodniczącym Parlamentu EU, pani X ambasadorem EU w Korei Południowej, zaś zakopiańskie oscypki wreszcie uzyskały status unikatowego produktu-jest wyrazem tej samej przedszkolnej mentalności (...). Bo złudzeń co do naszego znaczenia - mieć nie powinnismy: Waga Polski w UE jest musza. Od czasu do czasu prof. Zdzisław Krasnodębski pisze w polskiej prasie o tym, jak się traktuje Polaków w Niemczech. Należy
nagłasniać te skandale, ale ludzie ubodzy są zwykle traktowani lekceważąco zagranicą, a zwłaszcza w Niemczech. Tak będzie do chwili, gdy percepcja Polski jako kraju słabego się zmieni (jeżeli się zmieni). Zanim to nastąpi, Polacy będą musieli przełknąć niejedno upokorzenie ze strony niemieckiej.


Należy jednak rozróżnić pomiędzy militarnym Drang nach Osten a upokorzeniem na płaszczyźnie prestiżu. Nie zanosi się na to, aby Niemcy znów zaczęli angażować się w wojenki. Są na to zbyt zamożni i obserwują ich Wielcy Zagraniczni Bracia, nie mówiąc już o demograficznym niżu Teutonów i wzroście etnicznych mniejszości na terytorium Bundesrepubliki. Niemieckie Lebensraum na Wschodzie pozostanie długo jeszcze wspomnieniem i marzeniem, raczej niż celem.
Z niektórymi opiniami prof. Thompson nie sposób się zgodzić: Zaś tych, którym nie podoba się fakt finansowania przez Niemców think tanków i prasy w Polsce, prosiłabym o publiczne ujawnienie alternatywnych źródeł kapitału.


Ogólnie jest źle:
Polska jest o wiele słabsza, niż oficjalnie przynajmniej twierdzi polska klasa polityczna i intelektualiści. Np. odwiedzający zagraniczne uniwersytety Polacy wciąż są postrzegani jako obca ciekawostka (Skąd Pani jest? Z jakiego stypendium Pan korzysta? Czy to Pana pierwszy u nas pobyt??), a nie jak partnerzy (Jak Wy to robicie w Waszym kraju? Jak Wy to rozwiązujecie na Waszych uniwersytetach? Czy mógłby Pan nas tego nauczyć?). W związku z tym, jakiekolwiek plany bycia graczem w sprawach
międzynarodowych są w tej chwili planami na wyrost. Ten fakt powinien budzić przerażenie Polaków i stymulować ich do aktywności; tak się dzieje, ale wśród nikłego procentu ludności. Odnosząc się do śledztwa smoleńskiego, prof. Thompson stwierdza, iż nie zna kulisów "śledztwa", więc może "jedynie prowizorycznie opiniować o polityce polskiego rządu":


Uderza mnie, jak wszystkich na prawicy, uniżoność, z jaką władze RP odnoszą się do swojego wschodniego sąsiada. Pamiętam stwierdzenie Sikorskiego sprzed paru lat, że gazociąg na dnie Bałtyku podobny jest do paktu Mołotow-Ribbentrop. Jakże polski rząd spokorniał od tego czasu! Nie wiem, czy masowe wyciszenie polityków PO w stosunku do Rosji jest rezultatem braku energii (chroniczna choroba polskich elit), szantażu jednostkowego lub grupowego, czy po prostu wynikiem nieudolności dygnitarzy, którzy są dyletantami w polityce. W Rosji zaś plany zainicjowane przez Putina zaczynają owocować na forum międzynarodowym. Jak zwykle Polacy dali się zaskoczyć, bo taka właśnie jest różnica pomiędzy amatorami i fachowcami w polityce: ci pierwsi myślą o następnym miesiącu czy roku, ci drudzy myślą kategoriami dziesiątków lat-że przypomnę Iwana Kalitę, Iwana Groźnego, Piotra Wielkiego-oni wszyscy mieli pomysły i warianty pomysłów na pokolenia.


Podobnie dzisiaj, gdy Putin snuje plany na długą metę, polscy politycy chełpią się tym, że interesuje ich tylko "tu i teraz". I jeszcze zalecenia pani profesor dla polskiej prawicy: Życie symbolami nie posuwa Polski naprzód. Tak żyła patriotyczna mniejszość w wieku dziewiętnastym, gdy Polski nie było. Ale teraz "trwanie" przy symbolach raczej niż konkretna działalność na rzecz przekonywania wyborców czy rozszerzenia zasięgu patriotycznej polityki mija się z celem. A na koniec - diagnoza sytuacji politycznej:
Uderza iście mongolska pycha dygnitarzy PO w stosunku do pokonanego PiSu: o takiej pysze w życiu politycznym USA nie mogło by być mowy. Wciąż mam nadzieję, że partia ta [Prawo i Sprawiedliwość] zaakceptuje strategię "dużego namiotu" i że pojawi się w niej wielonurtowość taka, jaka istnieje w dwóch wielkich partiach w USA. Bez tego PiS nie stanie się efektywnym graczem. Czy polskie resentymenty i pedanteria, oraz zagraniczne interesy pozwolą na tego rodzaju rozwój? Krótkowzroczność prawicy może sprawić, że w miarę osłabiania się PiSu rosnąć będzie SLD lub jego odnogi, i za paręnaście lat dwupartyjność w Polsce sprowadzać się będzie do PO-SLD, z PiS-em wielkości obecnej SLD. I powróci sytuacja sprzed pół wieku, gdy rządzący dzielili się na "beton" i "liberałów".

 

W dzisiejszym wydaniu artykuł po angielsku. Artykuł ten ukazał się dwa dni temu i został napisany przez nas poprzednio publikowanego autora i  naukowca Carla Johana Callemana.

Dla przypomnienie C.J. Calleman jest znawcą kalendarza Majów.
Dzisiejszy artykuł jest o tyle ważny że odnosi się on do wydarzeń na Bliskim Wschodzie w kontekście kalendarza Majów.

 

Will the turmoil in the Arab world come to an end?

For those who have studied my books, and especially The Mayan Calendar and the Transformation of Consciousness (Bear and Co, 2004), current events in the Arab world should hardly come as a surprise (If you have not read this book yet, I urge you to do so soon if you want to understand the decisive time we are now entering. No book about the Mayan calendar has proven to be so accurate in its predictions and understanding). One of the theories developed there is that the modern nation state, and also the whole concept of dominance originates in the dualist consciousness of the National Underworld (6th wave) as this is essentially described by the so-called Mayan Long Count. The modern nation state as a social structure, and projection of the human mind, took its beginning in northwestern Europe at the beginning in 1617 of the Seventh day of the National Underworld. The countries in Scandinavia, the Netherlands and to some extent England were close to the line dividing the Western and Eastern hemispheres (the 12th longitude East) and so it was there that for the first time in history national institutions of rule were established which were independent of the particular monarchic dynasty that were ruling these countries. The concept of a nation state has since, throughout this Seventh day of the National Underworld, spread all over the world, mostly through European imperialism, to a point that modern people today tend to take this organizational structure as a given. Global politics, despite its many current international organizations, is still essentially based on relationships between different nation states. In reality, however, the nation state with a ruling government at its center is nothing but a projection of a particular human frame of consciousness timed by the Mayan calendar and related to a particular polarity field of our planet. One of the last regions of the world to embrace the concept of a nation state was the Maghreb (Arab North Africa), where borders were drawn up by European powers only as the sultanate of the Ottoman Empire collapsed in the early 1920’s.

Kontynuacja...