Jak zaczęła się twoja przygoda z tenisem stołowym?

Jako 10 letni chłopak dostałem rakietkę do ping-ponga na prezent. Nie miałem gdzie grać więc po kolacji czasami rozkładaliśmy stół "jadalny" i tam tata sprawiał mi "manto". I tak to się zaczęło :-) Trwało to dość krótko i ja zostałem mistrzem domu, dwa lata później mistrzem szkoły. Miałem starszych kolegów którzy mi imponowali swoją gra, podglądałem ich, uczyłem się aż zaczęli ze mną grać i było podobnie jak z tatą, to ja wygrywałem. W szkole średniej trenowałem i czasami grałem w Pogoni Lębork, ale tylko w drugiej drużynie. Już wtedy było widać różnicę w grze, pomiędzy mną a czołowymi ligowcami. Ja grałem bardzo dobrą "grę świetlicową", a oni ligową. Pochodząc z Łeby, w której było 4 tys. ludzi, bez trenerów, odpowiedniego sprzętu do gry, było prawie niemożliwe aby się wybić jako zawodnik. Więc postanowiłem i grać i sędziować, a choć dalej jestem w 10 najlepszych w Manitobie jako zawodnik to już w niedługim czasie stanie się ze mną tak jak z moim tatą. Dzieci już  depczą mi po piętach i to oni mówią, że są najlepsi w domu. Mój syn Kevin zajął pierwsze miejsce w Kanadzie w debla do lat 11 i drugie miejsce do lat 13, a córka Ola przez wiele lat była pierwszą lub drugą zawodniczką w Prowincji.

Indie- Zawody Commonwealth 2001-drużynowy finał ( Indie przeciwko Anglii ).
 

Kiedy i jak zaczęła się twoja kariera sędziowska?

To było już dawno. Zacząłem sędziować w 1990 roku. Grałem turniej i tam spotkałem Darka Mikitę (jak się okazało też Polak), który obecnie również jest sędzią międzynarodowym. To on  mnie zachęcił do sędziowania. Moje sędziowanie to najpierw sędzia klubowy (na marginesie pierwszy egzamin oblałem ze względu na słaba znajomość angielskiego), następnie  prowincjonalny, narodowy, międzynarodowy i wyższy poziom nazywają to elitą sędziów międzynarodowych "BLUE BADGE". Posiadam również klasę sędziego międzynarodowego do sędziowania na zawodach dla niepełnosprawnych.

Czyli reasumując – kariera rozwijała się etapami a podnosząc swój poziom sędziujesz teraz najlepszym w kraju i na świecie.

I tak i nie. Organizujemy zawody (turnieje) dla dzieci i młodzieży w Prowincji. To tu najczęściej sędziujemy na zawodach, niejednokrotnie dzieciom które dopiero się uczą grać. I to my sędziowie jesteśmy odpowiedzialni za to aby zachęcić  ich do gry w tenisa stołowego. Mam oczywiście również duża satysfakcję jak sędziuję mecze na krajowych mistrzostwach i widzę zawodników którzy jeszcze jakiś czas temu "raczkowali na arenie tenisa stołowego".

Natomiast wyjazdy poza granicę kraju i to na zawody najwyższe rangą mają inny wymiar. Tam są zawodnicy co przeważnie nic innego nie robią tylko grają w tenisa stołowego, bardzo często w europejskich klubach. Mają za to płacone, i to czasami dosyć duże pieniądze.  Tam jeden punkt może zadecydować o karierze zawodnika. A my, mamy tylko pomóc im aby spotkanie było rozegrane według przepisów światowej federacji tenisa stołowego i odbyło się FAIR PLAY.

Para olimpiada Ateny 2004.Sędzia Grzegorz Dzioba i zawodniczka Polski- Natalia Partyka zdobywczyni złotego medalu w swojej klasie.

Jak często i gdzie wyjeżdżasz w związku z sędziowaniem?

W ostatnim roku w grudniu sędziowałem mecz o mistrzostwo świata juniorów pomiędzy Chinami a Koreą. To było w Kalifornii  w Palo Alto, tuż przy San Francsisco w Stanford Uniwersity. Wcześniej byłem z moją córką, ona występowała w barwach Manitoby a ja sędziowałem w Whitehorse, Yukon, podczas Zimowych Igrzysk Kanadyjskich. Rok temu byłem na mistrzostwach świata w Bremen w Niemczech. Sędziowałem tam mecz o półfinały mistrzostw świata i ćwierć finały mistrzostw świata. Sędziowałem również w Indiach, Argentynie i na Igrzyskach Para-Olimpijskich w Atenach w Grecji.

Sędziowanie, przygotowywanie się do sędziowania, śledzenie przepisów czy to zabiera Ci dużo czasu z Twojego prywatnego życia?

Przepisy zmieniają się przeważnie co roku zawsze są  jakieś małe zmiany. Czytam przepisy na bieżąco bo człowiek zapomina. Dla utrwalenia, gdy lecę na zawody to w samolocie wszystko przypominam sobie żeby niczego nie przeoczyć. Cały czas trzeba być na bieżąco i wiedzieć co się robi. Na każdych dużych międzynarodowych zawodach, które sędziuje, jestem obserwowany przez specjalnych ewaluatorów z całego świata. Ewaluatorów jest około dwudziestu na całym świecie. Na zawodach dużej rangi oni obserwują  sędziów czy robimy wszystko zgodnie z przepisami.

Czy łatwo jest się utrzymać w elicie sędziów międzynarodowych?

Nie tak łatwo ponieważ w ciągu trzech lat należy uzyskać trzy razy pozytywną ocenę. Jeżeli ewaluator takiej oceny nie wystawi, to z tej elitarnej grupy wypada się. Na świecie jest 3550 sędziów międzynarodowych ( white badge). By utworzyć grupę wybitnych sędziów w 2004 roku utworzono sędziowską grupę (blue badge). Sędziów tej klasy na świecie jest obecnie 153,  ja w 2004  zostawałem międzynarodowym sędzią blue badge, w tym czasie było tylko 20 takich sędziów na świecie.

Zimowe Igrzyska 2006 r. w Yukon oficjalne maskotki Yukon, Northwest, TerrIitories i Nunavut.

Czy środowisko ping pongowe w Winnipegu jest aktywne?

Tak. Muszę powiedzieć, że jest dosyć prężne, jest dużo Polaków zaangażowanych w tenisa stołowego w Manitobie. Gra dużo naszych dzieci. Moja córka i syn reprezentują Manitobę. Bardzo prężnie działa i udziela się jako zawodnik Patryk Serda. Dużo Polaków gra w ping ponga; Jurek i Magdalena Kusal, Michał Rybak, Andrzej Wiewióra który również prowadzi klub w którym uczy grać dzieci.W grupie sędziów nie jestem sam, mój kolega Darek Mikita (który również jest Prezesem Manitoba Table Tennis Association od ponad 10 lat, jest aktywnym sędzią międzynarodowym, który również sędziował na Igrzyskach Olimpijskich w Atenach), a także doktor Stan Szajkowski. Każde dziecko, które reprezentuje Manitobę, posiada uprawnienia sędziego klubowego. To się robi z tego względu aby młody zawodnik lepiej poznał przepisy, co pomaga w tym aby zostać lepszym zawodnikiem.

Gwizdek to atrybut sędziego czy również w przypadku sędziego ping ponga?

Nie, gwizdków nie mamy ale kartki posiadamy (biała, żółta i czerwona ), jak również przyrząd do sprawdzania wysokości i naciągu siatki, stoper i oczywiście żeton potrzebny przy losowaniu.

Jak wygląda proza dnia na zawodach?

Wygląda różnie w zależności od zawodów. Dla przykładu na każdych zawodach o większej randze, czy to w kraju czy to gdzieś poza granicami jest codzienna odprawa sędziów. Dostajemy rozkład zajęć, wtedy wiemy ile meczy będziemy sędziowali. Około 35 minut przed meczem, meldujemy się u sędziego głównego zawodów. Następnie idziemy na wcześniej wyznaczone miejsce, aby przeprowadzić losowanie, albo to stron, albo koloru koszulek jeżeli są jednakowe, dokonania wyboru piłeczek i wpisania numerów zawodników. Na około 7 - 8 minut przed meczem idziemy do stołu aby sprawdzić siatkę, stół, rakietki. Jak już mamy to wszystko poza sobą i jest po rozgrzewce zawodników, to zaczynamy mecz.

A mecz się zaczyna tak.

Iksiński z Polski serwuje, pierwszy set „zero – zero”.

Po meczu zbieramy podpisy, uścisk ręki i odnosimy wyniki to sędziego głównego, który wszystko sprawdza i odsyła w miejsce gdzie wszystko jest wprowadzane do komputera.

W najbliższym czasie wybierasz się na jakiś zawody– co to będzie?

Nie jestem pewien ale być może polecę w kwietniu na Północno - Amerykańskie Olimpijskie kwalifikacje, które odbędą się w Vancouver.

Jakie są twoje ambicje sędziowskie?

Gdyby mnie o to zapytano parę miesięcy temu, to bym powiedział, żeby być wybranym jako sędzia na Igrzyska Olimpijskie. A teraz to bym chciał sędziować w finałach igrzysk.

Oczywiście to nie wszystko, chciałbym sędziować na zawodach w Polsce, choć sędziowałem mecze z udziałem polskich zawodników to jednak bardzo by mi było miło sędziować w kraju. 

Kibice to równie ważna cześć widowiska sportowego nie zawsze przychylna sędziom jak sobie z nimi radzisz?

Czasami jest pewne napięcie, ale najważniejsze aby się nie wdawać w niepotrzebne rozmowy. Kibice bardzo często myślą, że znają przepisy lepiej, ale to my sędziowie musimy być obiektywni . A kibic, jak to kibic, chce aby jego zawodnik, klub czy kraj wygrał.

Zbliżają się Igrzyska Olimpijskie w Pekinie  będą tam mocne akcenty polskie jak to, że jeden z najwybitniejszych współczesnych kompozytorów polskich  Krzysztof Penderecki skomponował utwór na otwarcie igrzysk. Chińczycy dbają o każdy szczegół dotyczący olimpiady, sprawą sędziowania rozgrywek tenisa stołowego postanowili powierzyć między innymi tobie co na ten temat możesz nam powiedzieć?

Jest dla mnie wielkim wyróżnieniem, że zostałem wytypowany z Kanady jako jeden z 28 sędziów i jeden z dwóch z Północnej Ameryki na tak prestiżowe zawody jak Igrzyska Olimpijskie. Na Igrzyskach Olimpijskich w Pekinie jako jedyny będę reprezentował polsko-kanadyjskie środowisko sędziowskie. Mam nadzieje, że to zachęci młodych do uprawiania tej dyscypliny sportu i ktoś z nich będzie reprezentował nas na przyszłych olimpiadach.

Dziękuję za rozmowę i życzę dalszych sukcesów.

Wszyscy zainteresowani tenisem stołowym, mogą się kontaktować z dyrektorem technicznym Ron Edwards, tel. 925-5690, albo trenerem prowincjonalnym George Damianow tel. 925-5943

Bogdan Fiedur Polishwinnipeg.com