Na stronie naszego Biuletynu możesz złożyć życzenia swoim bliskim , znajomym, przyjaciołom... z różnych okazji: urodziny, ślub, narodziny dziecka, jubileuszu, świąt... Do życzeń możesz dodać zdjęcie, ale nie jest to konieczne (zdjęcie dodaj pod warunkiem że jesteś jego autorem i zgadzasz się na umieszczenie go na naszej stronie) .

Życzenia prosimy przesyłać na adres: jolamalek@onet.eu

Kto składa życzenia np. Jan Kowalski

Z jakiej okazji składasz życzenia np. Z okazji 18 urodzin

 Treść życzeń

Twoje życzenia zostaną opublikowane w serwisie dopiero po akceptacji zespołu redakcyjnego w kolejnym numerze Biuletynu.

Na naszym portalu internetowym Polonijny Biuletyn Informacyjny w Winnipegu ogłaszać będziemy konkursy w których można będzie wygrać atrakcyjne nagrody. Wystarczy odpowiedzieć na proste pytania dotyczące materiałów publikowanych w naszym biuletynie, więc stały czytelnik nie będzie miał trudności z odpowiedzią na pytania konkursowe. Zapraszamy do zabawy.  

Pierwsze trzy osoby, które prześlą e-mail z poprawną odpowiedzią na zadane pytania wygrywają koszulki firmowe naszego Polonijnego Biuletynu Informacyjnego w Winnipegu!

Pytanie konkursowe brzmi:

Kto jest założycielem firmy Challenger Manufacturing Ltd., czym zajmuje się ta firma, z jakimi znanymi firmami o polskich korzeniach współpracuje Challenger Manufacturing Ltd.?

 

HUMOR

Śmieszne do łez.

 

Pani 

Skąd wzięły się pierwsze eksponaty?

Eksponaty pochodziły od członkiń Federacji Kobiet i ich rodzin. Apel do Polonii był odebrany bardzo pozytywnie i ludzie przekazywali różne cenne pamiątki z Polski. Od tamtego czasu, otrzymujemy bardzo dużo rzeczy z różnych źródeł. System kolekcjonowania (Collections Management Policy) pozwala nam decydować czy dana rzecz należy do kategorii, która będzie pasowała do naszych zbiorów.

Muzeum zawiera zbiory zarówno eksponatów polonijnych jak i też bezpośrednio związanych z historią Polski.

Eksponaty, które posiadamy są podzielone na dwie kategorie:
1-  eksponaty historyczne, związane z imigracją do Kanady, rozwijanie się kościołów i organizacji polonijnych,
2- eksponaty mające wartość edukacyjną – związane z kulturą, historią i tradycją folklorystyczną.
Jeżeli dana rzecz (donacja) nie pasuje do żadnej z tych kategorii, zwracamy ją osobie, która ją podarowała, lub sprzedajemy na korzyść muzeum (o ile ma ona jakąś wartość).

Każde muzeum ma swój najcenniejszy eksponat jak paryski Louvr swą Mona Lise. Co jest Mona Lisą Muzeum Polskiego w Winnipegu?

Trudno wyróżnić tylko jedną rzecz. Dla nas wartość zależy od historii, która jest połączona z tym eksponatem. Przykładowo mamy Wieczną Lampę i kapital (cześć kolumny) ze starego, oryginalnego kościoła Św. Ducha. Cenna jest także stara torebka wieczorowa z lat 1910-1920, która przyjechała do Kanady z imigrantką. Mamy stare narzędzia domowej roboty, które należały do imigrantów z lat 1940-1950 t.j. drewniane grabie, ręczną kosę do trawy, deskę do prasowanie, i.t.p. W zbiorach znajdują się  także wspaniałe książki – rozmaite, stare Pisma Święte, także większość serii “Etnografia Polski” O. Kolberga ( obecnie nie do zdobycia a tworzą fundament wszystkich innych książek o folklorystyce polskiej). Mamy organy z polskiego kościoła z Elm, MB kościół w którym stały już nie istnieje. No, i kto wie co jeszce ktoś przyniesie do nas jutro?

Co zalicza Pani do sukcesów muzeum?

Ogromny sukces to to, że muzeum wciąż istnieje-  niedługo będziemy obchodzić 25-tą rocznicę powstania Muzeum Polskiego Ogniwo będzie to w 2010roku. Mamy małą grupę ludzi zaangażowanych, ale pełnych energii i entuzjazmu. Mieliśmy bardzo udane wystawy, które znalazły oddźwięk wśród publiczności kanadyjskiej i polonijnej. Zawsze szukamy więcej członków, którzy chcieliby brać udział i nam pomagać. Mamy tyle projektów do wykonania i dużo więcej o których jeszcze nie pomyśleliśmy. Zawsze gdy prowadzimy warsztaty z robótkami polskimi widzim, że są ludzie, którzy chcą się nauczyć o tych starych tradycjach polskich i to nas cieszy. Wtedy czujemy, że warto to wszystko robić.

Jakie problemy ma muzeum?

Wszystko co chcielibyśmy zrobić jest trudno wykonać bo nie mamy dość czasu, i ludzi, którzy chcieliby popracować i niestety często nie ma dosyć pieniędzy na realizacje projektów. Ciągle szukamy nowych członków i więcej funduszy. Obecnie wszyscy, którzy pracują w muzeum to woluntariusze. Każdy ma inną pracę, ma swoją rodzinę, a jeszcze poświęca trochę swojego wolnego czasu muzeum. W tej chwili, poszukujemy osoby która mogłaby objąć kierownictwo i to jest problem dla wszystkich organizacji takich jak nasza. Chcę przypomnieć, że muzeum jest organizacją charytatywną, więc wszystkie donacje pieniężne można odpisać od podatku.

Czym zaskoczy nas muzeum w najbliższym czasie?

Pracujemy teraz nad wystawą fotografii, które pokazują budowanie Polonii w Winnipegu. Przeważnie są to zajęcia grupowe (kluby itd.). W następnych tygodniach będziemy prezentowali dużo zdjęć z brakującymi informacjami (kim są ludzie na zdjęciach, gdzie i kiedy fotografia została zrobiona...) i prosimy o pomoc Polonię. Zdjęcia będą wystawione 6-tego kwietnia w muzeum na naszym Open House a także podczas Świeconego KPK 12-tego kwietnia w SPK. W dalszym ciągu przyjmujemy stare zdjęcia, które przedstawiają jakieś polonijne uroczystości: akademie, pikniki, obozy dla dzieci, święta religijne w kościołach i na cmentarzach, lub też rodzinne: śluby, chrzty, pierwsze komunie...

Zachęcam wszystkich do odwiedzenia Muzeum Polskiego Ogniwo w Dniu Otwartym 6 kwietnia a także do zwiedzania w pozostałe dni, kiedy muzeum jest otwarte a Pani życzę realizacji wszystkich zaplanowanych projektów

Jolanta Małek Polishwinnipeg.com



 

Nowi członkowie w Manitoba Ethnocultural Advisory and Advocacy Council.

W dniu 25 marca 2008 r. w budynku parlamentu Manitoby odbyła się uroczystość wprowadzenia nowych członków do Manitoba Ethnocultural Advisory and Advocacy Council (MEAAC) na rok 2008-2011. Wśród członków znalazła się również pani Krystyna Gajda, reprezentująca środowisko polonijne.

Krystyna Gajda nowy członek MEAAC

MEAAC to grupa składająca się z ludzi reprezentujących różne środowiska etniczne w Manitobie. Ich głównym zadaniem jest dostarczanie informacji, porad lub rekomendacji ministrowi wielokulturowości Manitoby, pani Nancy Allen, w sprawach wielokulturowości jak i popieranie tegoż środowiska.

Na uroczystość przybyli goście z różnych środowisk etnicznych, wypełniając salę po brzegi. Nie zabrakło też reprezentacji środowiska polonijnego w osobach przedstawicieli lokalnego Kongresu i Federacji Polek, Ogniwo #7. Po krótkim przywitaniu gości przez panią minister, pani Zofia De Witt, odchodząca przewodnicząca MEAAC, w krótkich słowach określiła zadania i osiągnięcia poprzedniej grupy. W końcowych słowach podziękowała za współprace, życząc następcom sukcesów.

 W krótkiej ceremonii, pani minister wręczyła odchodzącym członkom upominki za całokształt pracy, po czym w rotundce parlamentu odbyło się spotkanie zaproszonych gości.

 
Od lewej: Krystyna Gajda - member of the new Council,
Honourable Nancy Allen, Minister
of Labour and Immigration and Minister responsible for Multiculturalism,
Zofia DeWitt - Past Chairperson of the Council
 

W imieniu Kongresu Polonii Kanadyjskiej Okręg Manitoba i społeczności polonijnej, gratuluję pani Krysi wyboru do MEAAC i życzę jej sukcesów w pracy na rzecz wielokulturowości Manitoby.

Lech Gałęzowski

Prezes KPK okręg MB 
 

31 marca  w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego przy parafii Św. Andrzeja Boboli odbyły się uroczystości związane z pierwszą rocznicą istnienia tego Sanktuarium. Uroczystości rozpoczęła Koronka do Miłosierdzia Bożego a następnie odbyła się uroczysta Msza Święta.

Dalej...

 
Trzecia rocznica śmierci Jana Pawła II

    Kabaret to forma sztuki widowiskowej, mająca charakter zazwyczaj satyryczny. Widowiska kabaretowe tworzone są przez kilkuosobowe grupy artystów. Kabaret polega na prezentowaniu krótkich form, skeczy. Czasami grupy kabaretowe łączą się lub wymieniają członkami, wprowadzając dzięki temu nowe środki wyrazu.17 kwietnia 2008  o godzinie 19:00  w  sali bankietowej Restauracji "Polonez" 393 Marion Str. będziemy mieli okazję obejrzeć widowisko zatytułowane MARCIN SAMOLCZYK SHOW  na które zaprasza sam autor Krzysztof Deszczyński. Marcin Samolczyk od 1995 roku występuje w Kabarecie Bohdana Smolenia. Więcej o Marcinie Samolczyku i jego pracy na scenie kabaretowej za tydzień a dziś prezentujemy postać Krzysztofa Deszczyńskiego.

 Krzysztof Deszczyński, aktor lalkarz. Swoją pierwszą pracę rozpoczął w poznańskim Teatrze Lalki i Aktora Marcinek. W stanie wojennym odszedł z teatru i rozpoczął pracę na własny rachunek. Od 1983 roku stworzył wraz z Krzysztofem Jaślarem i Zbigniewem Górnym cykl widowisk telewizyjnych dla dzieci, pt. „Dziecko potrafi”. W 1985 roku napisał i wyreżyserował pierwszy spektakl kabaretowy dla dzieci pt. „6 dni z życia kolonisty” i od tej daty zaczął stałą współpracę z Bohdanem Smoleniem. W 1990 roku założył Firmę Smoleń i Deszczyński, a rok później powstał Kabaret Bohdana Smolenia. Napisał i wyreżyserował wszystkie programy tego kabaretu, a wraz ze Sławomirem Sokołowskim w 1995 roku napisał dla Bohdana Smolenia, słynne dzisiaj piosenki w stylu disco polo pt. „Ani be ani me ani kukuryku” itd. W 1997 roku powstał program kabaretowy „Jubileusz, czyli 50 lat wątroby Bohdana Smolenia” i pod tym samym tytułem EMI Polska wydało płytę z piosenkami autorstwa Krzysztofa Deszczyńskiego i Sławomira  Sokołowskiego.  Pierwszy raz Kanadę odwiedził w 1978 roku z poznańskim Teatrem Lalki i Aktora Marcinek, z musicalem dla dzieci „Tygrysek” Hanny Januszewskiej, z muzyką Jerzego Miliana. Spektakl grany był w języku angielskim w Toronto i Ottawie. Następnie odwiedza Kanadę na zaproszenie ośrodków polonijnych z Kabaretem Bohdana Smolenia.
 

Bilety w cenie $20.00  są do nabycia w polskich placówkach handlowych. Więcej informacji tel. 231 4520, 294 4078

Kliknij tutaj aby wysłuchać MP3 "Dlaczego mnie ranisz" Marcina Samolczyka
 

Dalej...

Środa, 2008-04-02

Trzy lata po śmierci Jana Pawła II
W trzecią rocznicę śmierci Jana Pawła II w wielu miastach Polski odprawiane są msze św. i czuwania nocne w intencji beatyfikacji i kanonizacji papieża - Polaka. W Krakowie wierni czuwają pod "papieskim oknem" przy ul. Franciszkańskiej. W Warszawie uroczystości przygotowane przez Centrum Myśli Jana Pawła II odbywają się pod hasłem "Życie jest wieczne". W Wadowicach otwarto wystawę "Wadowice Karola Wojtyły".
PAP

Ambasador Polski w USA: coraz bliżej ruchu bezwizowego
Coraz bardziej prawdopodobne jest osiągnięcie przez Polskę wymaganego przez USA minimalnego poziomu odmów przy przyznawaniu wiz, co pozwoli na ich zniesienie - poinformował ambasador RP w USA Robert Kupiecki. Na przestrzeni ostatnich 4 miesięcy statystyka odmów wizowych dla polskich obywateli zmalała z 25% w październiku ubiegłego roku do około 14 proc za pięć ostatnich miesięcy - zaznaczył ambasador podczas spotkania z senacką komisja spraw zagranicznych. Jego zdaniem, nasz kraj zbliża się do progu, który umożliwia podjęcie decyzji korzystnej dla Polski w sprawie ruchu bezwizowego z USA.
PAP

Łatwiej o emeryturę dla Polaków pracujących za oceanem
Będą ułatwienia dla pracujących w Stanach Zjednoczonych i w Polsce. Podpisana dzisiaj przez ambasadora USA i minister pracy Umowa o zabezpieczeniu społecznym pozwoli między innymi na połączenie stażu pracy z obu krajów. A wszystko po to, żeby osoby pracujące w Polsce i za oceanem mogły uzyskać emerytury. Innymi słowy, jeżeli mają uprawnienia w jednym państwie niedostateczne, mogą te uprawnienia z dwóch państw połączyć. Podpisane dziś porozumienie pozwoli też na to, żebyśmy nie opłacali podwójnie składek, czyli w Stanach Zjednoczonych i w Polsce. I dlatego te rozwiązania są takie dobre i korzystne, bo praca będzie tańsza i ludzie będą lepiej zabezpieczeni - powiedziała reporterowi RMF FM minister pracy Jolanta Fedak. Podpisana umowa po ratyfikacji powinna wejść w życie najpóźniej w przyszłym roku.

68. rocznica rozpoczęcia wywożenia jeńców z Katynia
3 kwietnia 1940 roku z obozu w Kozielsku wyjechał pierwszy transport polskich oficerów aresztowanych przez Sowietów we wrześniu 1939 roku po agresji na Polskę. W tym roku mija 60 lat od tamtych wydarzeń.
PAP

     Dalej...

Dalej...

Dzisiaj publikujemy dziesiąty artykuł z serii wspomnień kombatanckich spisanych przez Kazimierza Patalasa w książce zatytułowanej Przez boje, przez znoje, przez trud-kombatanckie losy


 

Konstanty  Jackiewicz   WSPOMNIENIA Spisane we wrześniu 1986

      Urodziłem się na Wileńszczyźnie w 1922 roku w Dolhynowie w powiecie Wilejka. W 1939 roku wyruszyłem na wojnę“ na rowerze. Należałem do organizacji "Strzelec". Już w 1937 roku byłem na kursie łączności linii stałych i polowych przy batalionie Korpusu Ochrony Pogranicza (KOP). W czasie następnych wakacji w roku 1938 byłem przeszkolony na podobnym kursie radiowym przy batalionie KOP'u. W 1939 roku należałem do kompanii odwodowej KOP'u. Mieszkaliśmy 8 kilometrów od rosyjskiej granicy. 17-go września 1939 dostaliśmy wiadomość, że Sowieci przekraczają granicę. Na naszym odcinku pojawiły się tylko małe patrole na rzece granicznej. Po wstępnych potyczkach obsada strażnic otrzymała rozkaz wycofania się. Kilku moich kolegów ze Strzelca dołączyło do naszej kompanii odwodowej i razem z obsadą strażnicy i miejscoej policji wycofaliśmy się do batalionu do Bucławia. Przydzielono mnie do plutonu zwiadowczego. Otrzymaliśmy rowery i wyruszyliśmy na rozpoznanie terenu i ruchów oddziałów sowieckich. Poprzecinano linie telefoniczne i mieliśmy jedynie połączenie radiowe z Wilnem.

Dalej...