Ustaw Stronę Startową
Dodaj do ulubionych
|
Dołącz
do nas |
|
Jeśli masz jakieś informacje
dotyczące polskich wydarzeń i chciałbyś albo chciałabyś podzielić się nimi z
naszymi czytelnikami, to prześlij je do
nas. Mile
widziane są wywiady, felietony, zdjęcia i poezja. Proszę informować
nas o wszystkich
wydarzeniach polonijnych. | |
|
Promuj polonię |
|
Każdy z nas może się przyczynić do promowania Polonii w
Winnipegu w bardzo prosty sposób. Mój apel jest aby dodać dwie
linie do waszej stopki (signature) aby zacząć promować Polonijne
wydarzenia w Winnipegu kiedykolwiek wysyłamy maila.
Tutaj są instrukcje jak dodać stopkę używając Outlook Express.
Kliknij Tools-->Options -->
Signatures
Zaznacz poprzez kliknięcie Checkbox
gdzie pisze
Add signature to all outgoing messages
W pole gdzie jest napisane Edit Signature proszę wpisać.
albo
Po tym kliknij Apply
I to wszystko. Od tej pory będziemy promować polskie wydarzanie w
Winnipegu automatycznie kiedy wyślemy maila do kogoś. Wszystkie programy
mailowe mają taką opcję tzw. signature i sposób jej dodania
będzie bardzo podobny do tego co opisałem dla Outlook Express | |
|
|
Polonijny
Biuletyn Informacyjny w Winnipegu |
|
Translate this page
Note, this is automated translation meant to give you sense
about this document.
|
Zapisz
się na naszą listę,
dowiesz się z pierwszej ręki o polonijnych wydarzeniach w Winnipegu i
okolicach
|
|
|
 |
|
Kliknij tutaj aby zobaczyć ofertę |
|
|
listy dO
Redakcji |
|
Pozdrawiam
Poland, Europe
mark anniversary of war's outbreak
U.S. NATIONAL ARCHIVES PICTURE:
German troops parade through Warsaw in late September, 1939.
Sep 01, 2009 01:54 PM
David Rising, Ryan Lucas
THE ASSOCIATED PRESS
GDANSK, Poland – On a wind-swept peninsula where shells lobbed from
a German battleship ignited World War II 70 years ago, European
leaders vowed Tuesday never to forget the lessons of the 20th
century's bloodiest conflict.
Evidence of continued animosity was not far from the surface,
however, as Poland pushed for greater acknowledgment from Russia of
its role in starting the war, while Russia sought to minimize the
impact of Moscow's 1939 pact with Berlin.
At dawn on Gdansk's Westerplatte peninsula, Poland's leaders marked
the hour the German battleship Schleswig-Holstein shelled a tiny
Polish military outpost housing the navy's arsenal. It was the war's
opening salvo.
Red and white Polish flags fluttered in a breeze as the officials
opened the ceremony at 4:45 a.m. (0245GMT). Later, Poland's
president, prime minister and others placed wreaths at the foot of
the towering granite monument to the defenders of Westerplatte as an
honour guard looked on.
The blitzkrieg on Poland launched nearly six years of war that
engulfed the world and left more than 50 million people dead as the
German war machine rolled over Europe.
Poland alone lost 6 million citizens, half of them Jews. During the
German occupation, the country was used as a base for the Nazis'
genocide machinery: It was home to Auschwitz, Majdanek, Sobibor and
other death camps built by the Nazis to annihilate Europe's Jews.
"Remembering the cruelty, remembering the extermination of peoples
and nations, is perhaps the most important and most effective shield
against the danger of another war," Prime Minister Donald Tusk said
in a solemn afternoon ceremony with European and American officials
along the waterfront on Westerplatte.
"Nobody in the world who will remember the events here in Gdansk in
1939 and the horrible events around the world in the years that
followed ... will ever do anything to allow that nightmare to
return."
A Polish sailor bugled Taps as a wreath decorated with the red and
white of Poland's flag was placed in memory of the war's victims.
German Chancellor Angela Merkel apologized for her nation, saying
that remembering the war and its victims was its "everlasting
historical responsibility."
"There are no words that can even approximately describe the
suffering of this war and the Holocaust," Merkel told dignitaries,
including Russian Prime Minister Vladimir Putin, French Premier
Francois Fillon, British Foreign Secretary David Miliband, and U.S.
National Security Adviser James Jones, as well as Tusk and Poland's
president, Lech Kaczynski.
"I bow before the victims."
Many historians see the signing of the Nazi-Soviet pact a week
before the hostilities began as a critical development in Berlin's
march to war.
The pact, formally a treaty of nonaggression, was signed Aug. 23,
1939, in Moscow by Vyacheslav Molotov and Joachim von Ribbentrop,
the foreign ministers of the two countries.
In addition, the treaty included secret protocols that divided
eastern Europe into German and Soviet spheres of influence. The
Soviet Union attacked Poland from the east sixteen days after the
Nazis invaded from the west.
Putin sought to downplay the treaty's importance, saying it was only
one factor to be considered in the context of the western powers'
appeasement of Hitler, along with agreements signed by other
countries with the Nazis, including a Polish-German nonaggression
pact.
"All of these acts brought about this tragedy, the start of World
War II, and naturally we need to admit such mistakes," Putin said.
"Our country has done so. ... Our parliament has condemned the
Molotov-Ribbentrop pact and we are right to expect that other
countries that made deals with the Nazis should do the same."
Kaczynski defended Poland's nonaggression treaty, saying that it had
also signed one with the Soviet Union, and that neither could be
``compared in any way" to the Molotov-Ribbentrop pact.
He said that Poland has a right to "access the truth" about its
history – including the murder of some 22,000 Polish officers by the
Soviets in the Katyn forest during the war.
"You cannot adopt the principle that only those who were defeated
must speak of their darkest episodes, and the victors do not," he
said. "There is one truth."
Tusk, who met with Putin earlier in the day, took a softer approach,
acknowledging the Red Army's defeat of the Nazis in Poland and
vowing his nation and Russia would investigate together the
``painful elements of our common history."
"If, in the past, it was possible for the Poles and the Germans and
the Russians and the Germans, for God's sake, why isn't it possible
for the Poles and the Russians?" he said.
At the height of the war, the European theatre stretched from North
Africa to the outskirts of Moscow, and pitted Germany and its
allies, including Italy, against Britain, France, the Soviet Union
and the United States, along with a host of other countries,
including Polish forces in exile.
The war in Europe ended May 8, 1945, with Germany's unconditional
surrender.
President Barack Obama, who was not at Tuesday's ceremonies, sent a
message noting that today, as a NATO member, Poland is protected by
a treaty that says an attack on one is an attack on all.
"We celebrate together the determination of the people of Poland to
fight authoritarianism and to choose democracy and freedom," Obama
said in the message to Poland. "Today, we live in a different era in
which the United States and Poland are close allies, partners in
meeting global challenges to our security and prosperity, and in
supporting fundamental human rights around the world."
_____________________________________________________________
Check out Windsor/Detroit's Only Sound Alternative, CJAM 91.5 FM!
http://www.cjam.ca/
Liberal Leader Michael Ignatieff Meets with
representatives of the Canadian Polish Congress and Leaders of the
Polish Community
"I was very pleased today to have the opportunity to raise issues
of importance to the Polish Canadian community with Mr. Ignatieff,
and I am encouraged at the open and wide ranging discussion we had,"
said Wladyslaw Lizon, President of the Canadian Polish Congress.
"Mr. Ignatieff not only confirmed his respect for the contributions
that Polish Canadians have made to building Canada, but also showed
understanding of the many key concerns facing the community."
"During the 20th century Polish Canadians were one of the most
instrumental groups to laying the foundation for the Canada we enjoy
today," said Mr. Ignatieff. "Today, this more than one million
strong Diaspora continues to be a fundamental part of Canada’s
future growth and prosperity. A free and democratic Poland is both
an important NATO ally and a burgeoning economy with which Canada
must continue to foster a close partnership."
Topics of the wide ranging discussion included international
trade, healthcare, taxation, the economy, the growing deficit,
immigration and a host of other issues.
During the frank conversation Mr. Ignatieff confirmed his support
for the pursuit of a Canada-EU Free Trade Agreement and for ensuring
Canadian tax laws prevent double taxation of Polish citizens. He
committed to work towards more efficient recognition of foreign
credentials and continuing to support the integration of new
immigrants into Canada. Mr. Ignatieff expressed his interest in
ensuring Canada’s immigration and refugee system does not punish law
abiding citizens of other countries who wish to visit or do business
in Canada. In particular, he noted his opposition to any attempt to
re-impose visa restrictions on Polish citizens.
Turning to a topic of particular potency for the Polish-Canadian
community, the 2 nd
year anniversary of Robert
Dziekanski’s passing, Mr. Ignatieff reiterated his disappointment
with the RCMP’s handling of the case. Mr. Ignatieff complimented the
Polish-Canadian community for encapsulating the grief and outrage
shared by all Canadians over this abuse of human rights and for
continuing to keep this case in the public’s conscience.
Mr. Ignatieff’s meeting with representatives of the
Polish-Canadian community held Wednesday, August 19 th
at 206 Beverley Street,
Toronto, home of Branch 20 of the Polish Combatants Association was
welcomed as a gesture of openness and communication.
"This dialogue was an important part of ongoing constructive
discussions between the Liberal Party and the Polish Canadian
leadership about issues of mutual concern," said Mr. Ignatieff. "I
look forward to building upon the growing relationship we have
established."
ATLAS Stage Productions i
Konsulat Generalny RP w Toronto serdecznie zapraszają na
przedstawienie:
"Bitwa
pod Grunwaldem" T.Borowskiego w reżyserii Marka Fiedora;
Teatr Studio z Warszawy;
Harbour
Front Centre/Enwave Theatre - Toronto:
11
września 2009 godz. 20.00
12
września 2009godz. 15.00 i 19.00
Pokaz w Toronto przedstawienia “Bitwa pod Grunwaldem” na podstawie
opowiadania Tadeusza Borowskiego zostal zainicjowany przez Konsula
Generalnego RP Pana Marka Ciesielczuka jako jedna z ważnych imprez
obchodow 70-tej rocznicy Wybuchu II Wojny Swiatowej przez polska
diaspore w Kanadzie.
Opowiadanie "Bitwa pod Grunwaldem" Tadeusza Borowskiego należy do
cyklu "Opowiadań oświęcimskich", a jego akcja rozgrywa się w obozie
dla dipisów. W jednym z takich obozów we Freimann, przebywał po
wojnie sam Borowski. Dipisi - od ang. "displaced persons" w skrócie
DPs - to określenie stosowane przez Aliantów wobec osób, które w
wyniku wojny znalazły się poza swoim państwem i chcą albo wrócić do
kraju, albo znaleźć nową ojczyznę, lecz bez pomocy uczynić tego nie
mogą. Po II wojnie światowej dipisi, byli to ludzie wywiezieni na
roboty przymusowe na teren hitlerowskich Niemiec, przede wszystkim z
terenów Europy Wschodniej oraz uwolnione z obozów koncentracyjnych.
Osoby te nie powróciły zaraz po wyzwoleniu do swoich krajów i
zostały umieszczone w specjalnych obozach. Ocenia się, że pod koniec
1945 roku w takich obozach na terenie Niemiec przebywało ponad 7 mln
osób, w tym ok. miliona Polaków.
Tło historyczne opowiadania, dziś mało pamiętany
epizod powojennej historii, jest bardzo ważny dla reżysera
spektaklu: Marka Fiedora. Spektakl wychodząc od powojennego
"krajobrazu po bitwie" (taki tytuł, jak wiadomo nosił film Wajdy wg
tego opowiadania Borowskiego z 1970 roku) pokazuje społeczność
polską w stanie zawieszenia po wojennej tragedii, radość z
odzyskanej wolności i powrót do kłótni i politycznych sporów,
hisotria znów zatacza koło. Doświadczenia wojenne i obozowe nie
zweryfikowały poglądów bohaterów. Mało tego, wywołały nowe rany,
rozgoryczenia, lęk przed nieznanym jutrem i perspektywą dalszej
okupacji ojczyzny przez komunistycznego sąsiada. Mają trudne
decyzje do podjęcia: czy wracać do nie swojej ojczyzny czy skazać
siebie i swoje przyszłe potomstwo na los wiecznego tułacza
oderwanego od własnych korzeni. Po wygranej wojnie nadal
przebywali w ciężkich warunkach bytowych, na łasce Aliantów, co
tylko potęgowało frustrację, chęć odwetu, rekompensaty poniesionych
strat i cierpień. Reżyser stawia pytanie o przyczyny tej frustracji,
braku krytycyzmu i autorefleksji.
Mamy tu losy bohaterów reprezentujących główny
przekrój społeczeństwa polskiego w tamtym okresie: ksiądz, były
żołnierz, młoda dziewczyna żydowskiego pochodzenia, dziennikarz,
cygan, profesor....... osadzeni w przejściowym miejscu między
piekłem skończonej właśnie wojny a piekłem skomplikowanej i
nieznanej przyszłości. Pęknięci i wypaleni moralnie jak ofiary
wszystkich wojen. Jeszcze nie wyzbyci agresywnego odruchu walki o
przetrwanie. Zabawni, momentami komiczni w swych zachowaniach i
ocenie rzeczywistości. Chorzy duchowo....... czy można ich brać pod
pręgież ocen? Czy można obwiniać chorego za to, że jest chory?
Trzeba raczej zdiagnozować przyczyny choroby i znaleźć sposób by nie
popaść w nią ponownie.
Jest to gorzki wycinek z bolesnej historii
martyrologii ofiar II Wojny Swiatowej w Europie. Czy tylko tej
wojny?
The exhibition,
Memory Spaces,
became possible thanks to the support of the
Polish Consulate General of the Republic of
Poland in Toronto, the exceptional work of Piotr
Jozefowicz from the Academy of Fine Arts in
Gdansk, Poland, as well as the Centre of
Contemporary Art "Łaznia" in Gdansk, and last
but not least, the restless work of Wojtek
Biczysko and other members of Art Initiatives in
Toronto and Poland.
This exhibition is devoted to monumental
installations created by Zdzislaw Pidek which
are, in actual fact, war crime cemeteries. War
crime cemeteries related to events which
happened during the Second World War. They are
constructed on the very places where the
genocide happened, on the territories of former
Poland occupied by the Third Reich and by the
Soviet Union, as well as the Gubernatiorial
General.
Our objective is to present the achievements of
art, inspired by the horrors which mankind did
to fellow men, following blindly totalitarian
ideas and mad men stripped of compassion. Art
sits in opposition to heinous human deeds, in
opposition to the act of war. Our intention is
not to summon up demons of fear and revenge from
the past, but rather inspired by those
outstanding works, continue the dialogue on how
to find and reassess ourselves in an everyday
reality threatened by the reborn anti-culture of
war and the culture of the warrior.
This multi-media exhibition contains photography
and films, produced especially for this
occasion. Four photographic mosaics present four
places: Katyn, Charkow, Miednoje, where Polish
officers and Ukrainian civilians were murdered,
and Belzec, the death-camp. Two films are
about the Majdanek and Treblinka concentration
camps.
The emphasis is on the art, not history and
martyrology. While those aspects emerge through
the creative minds of the artists, they are
transformed and exist on the emotional level
which echo the original experience of the
victims. Time heals and perhaps reflection is
possible 70 years later, reflection that brings
hope through the power of art.
For more information contact: Wojtek
Biczysko
Uprzejmie informujemy, że począwszy od połowy września 2009 roku,
ETNO-ART.PL Galeria i Pracownia Edukacyjna ETNIK przystępuje do
realizacji specjalnego programu etno-turystycznego, łączącego
rekreację z doskonałą zabawą i nauką.
Będą to, trwające od piątku do niedzieli imprezy wyjazdowe nazywane
etno-weekendami. W ich trakcie przeżyjecie Państwo wspaniałą,
etnograficzną przygodę, a posiadłszy nowe umiejętności w różnych
dziedzinach odkryjecie uroki rustykalnego stylu życia i spędzacie
niezapomniane chwile z dala od codziennych obowiązków i miejskiego
gwaru.
Etno-weekendy zapewnią Państwu możliwość obcowania z ludźmi
niezwykłymi - pasjonatami, autentycznymi twórcami ludowymi,
artystami i gawędziarzami. Razem z nimi wprowadzimy Państwa w świat
magicznych wyobrażeń i urokliwego piękna ludowego wzornictwa,
wierzeń, baśni i legend.
Wybierając nasz etno-turystyczny program odwiedzicie Państwo
miejsca, gdzie tradycja ludowa jest autentycznie żywa i nie stanowi
jedynie "muzealnej skamieniałości".
Serdecznie zachęcamy do skorzystania z naszej oferty, która już
wkrótce ulegnie poszerzeniu
Więcej szczegółów znajdziecie Państwo
tutaj
|
| |
|
|
|
Irena Dudek zaprasza na zakupy do
Polsat
Centre
Moje
motto:
duży wybór, ceny dostępne dla każdego,
miła obsługa.
Polsat Centre 217 Selkirk
Ave
Winnipeg, MB R2W 2L5, tel. (204) 582-2884
|
|
S P O N S O
R |
|
Kliknij tutaj aby zobaczyć ofertę
|
ŻYCZENIA |
|
|
Na stronie naszego Biuletynu możesz złożyć życzenia swoim
bliskim , znajomym, przyjaciołom... z różnych okazji: urodziny, ślub,
narodziny dziecka, jubileuszu, świąt... Do życzeń możesz dodać zdjęcie,
ale
nie jest to konieczne (zdjęcie dodaj pod warunkiem, że
jesteś jego autorem i zgadzasz się na umieszczenie go na naszej stronie) .
Życzenia prosimy przesyłać na adres:
jolamalek@onet.eu
Kto składa życzenia np. Jan
Kowalski
Z jakiej okazji składasz życzenia
np. Z okazji 18 urodzin
Treść życzeń
Twoje życzenia zostaną opublikowane w serwisie dopiero po akceptacji
zespołu redakcyjnego w kolejnym numerze Biuletynu.
|
|
|
|
| |
PRZYGOTOWANIA DO WIECZORU
POETYCKO-MUZYCZNEGO
"W POSZUKIWANIU WOLNOŚCI" |
|
|
Towarzystwo
Przyjaciół Polskiej Kultury i Sztuki
,,Zachęta" zaprasza całą Polonię na
wieczór poetycko-muzyczny
zatytułowany ,,W poszukiwaniu
wolności". Przygotowania do tego
wieczoru trwaja już od dawna a próba
generalna to spotkanie poetów i
organizatorów, które odbyło się w
dniu 29 sierpnia.
Wieczór poezji, który odbędzie
się 18 września br. jest
zorganizowany z okazji napadu na
Polskę Niemiec hitlerowskich i
Rosji sowieckiej w 1939 r.
Zdjęcia Helena Nikodem
Jolanta Małek
polishwinnipeg.com
|
| |
|
|
|
189 Leila Ave
WINNIPEG, MB R2V 1L3
PH: (204) 338-9510 |
|
S P
O N S O R |
|
|
MSZA ŚW. W
70 ROCZNICĘ WYBUCHU II
WOJNY ŚWIATOWEJ |
|
|
Światowi przywódcy 1 września 2009 roku wzieli
udział w gdańskich obchodach 70. rocznicy
wybuchu II wojny. Na Westerplatte odbyła się
część oficjalna.
- Prawda jest jedna. My Polacy mamy prawo dostępu do prawdy o sprawach dla
nas tragicznych - powiedział prezydent Lech
Kaczyński.
- Oczekujemy, że kraje europejskie potępią swoje
traktaty z nazistami - powiedział premier
Władimir Putin.
- Nigdy nie zapomnimy, że partnerzy Niemiec
przygotowali drogę do pojednania, że
wyciągnęliście do nas rękę. To dzięki temu
doszło do zjednoczenia Niemiec. Będziemy zawsze
wspominali Polaków, Czechów, Węgrów, Michaiła
Gorbaczowa - przypomina kanclerz Niemiec.
Polonia rozsiana na całym świecie również
uczciła rocznicę wybuchu II wojny organizując
zloty polskich kombatantów, występy młodzieży,
koncerty... W Winnipegu w rocznicę wybuchu
II wojny światowej z inicjatywy organizacji
zrzeszonych w KPK okręg Manitoba odbyła się
uroczysta msza św. Msza z udziałem pocztów
sztandarowych został odprawiona została 1
września br. w kościele św. Jana Kantego.
Zdjęcia Wanda Sławik
Jolanta Małek
polishwinnipeg.com |
| |
|
|
|
|
WIADOMOŚCI PROSTO Z POLSKI |
|
|
Środa, 2009-09-02
Tajemnicza skrzynia
znaleziona w zielonogórskim ratuszu
Metalową skrzynię o rozmiarach 100 na 50
centymetrów znaleziono podczas prac
porządkowych w budynku ratusza w Zielonej
Górze - donosi "Gazeta Lubuska". W pewnym
momencie obluzowało się kilka cegieł ze
ściany a za nimi ukazał się bok skrzyni. Nie
wiadomo, co w niej jest, bo jest zamknięta.
Otworzą ją dopiero historycy w Muzeum Ziemi
Lubuskiej.
Julia Orlicka-Jasnoch, archeolog z Muzeum
Archeologicznego Środkowego Nadodrza
opowiada gazecie, że w sali po byłej
restauracji prowadzono prace porządkowe pod
nadzorem archeologicznym. W pewnym momencie
obluzowało się kilka cegieł ze ściany. A za
nimi pokazała się zakurzona skrzynia.
Bartosz Kalembkiewicz z urzędu miasta
potwierdza: - Faktycznie, jest znalezisko.
Miejska konserwator zabytków Izabela
Ciesielska mówi, że skrzynia ma 100 na 50
centymetrów. Prawdopodobnie jest z początku
XIX wieku, chociaż nie jest datowana. Może
należała do winiarzy, bo są na niej
winiarskie ornamenty...
- Jeśli kiedyś ukrywano jakieś skarby, to
najczęściej były to kosztowności, przedmioty
chowane jak do banku - opowiada
dziennikarzom "Gazety Lubuskiej" Julia
Orlicka-Jasnoch. - Albo też robiono to w
celach wotywnych, czyli składano ofiarę,
podziękowanie.
Skrzynia pojechała do Muzeum Ziemi
Lubuskiej. A tam zamknięto ją w jednej z
sal. - Dziś jej nie będziemy otwierać,
przyjdźcie jutro. Może coś więcej będzie
wiadomo - powiedział dziennikarzom dyrektor
muzeum Andrzej Toczewski.
Niewykluczone, że skrzynia nie jest
rzeczywistym zabytkiem, a tylko elementem
zabawy związanej z "Winobraniem", imprezy,
rokrocznie odbywającej się w Zielonej Górze.
Gazeta Lubuska
Tusk: nikt nie może mówić o "Polsce
sezonowej"
Premier Donald Tusk zwracając się do
uczestników Światowego Zjazdu Polskich
Kombatantów oświadczył, że zobowiązaniem
jego rządu jest doprowadzenie do tego, by
"nikt nigdy nie mógł powiedzieć o Polsce, że
jest państwem sezonowym", aby nasz kraj
nigdy nie pozostał osamotniony i nie musiał
ponosić ofiary takiej, jaką ponieśli
kombatanci.
- Jestem dumny, że mogę przed Wami stanąć i
złożyć meldunek o wczorajszym wydarzeniu,
które było europejskim, światowym, hołdem
wobec Was - oświadczył Tusk, nawiązując do
obchodów 70. rocznicy wybuchu II wojny
światowej na Westerplatte. - Wczoraj
przedstawiciele wszystkich państw, którzy
pojawili się na Westerplatte, przekazywali
wyrazy najwyższego uznania i czci dla
Waszego bohaterstwa - dodał Tusk
podkreślając, że uczynili tak "potomkowie
sprawców i ofiar". - Dzięki Wam i temu
wielkiemu historycznemu gestowi cała Polska
może chodzić dziś z podniesioną głową -
mówił premier.
- Polska przegrała wtedy ten bój nie
dlatego, że nie było bohaterów, lecz
dlatego, że byliśmy samotni - dodał Tusk.
Oświadczył, że jako zobowiązanie swego rządu
traktuje utrzymanie stanu, w którym nikt
nigdy nie będzie mógł powiedzieć, że Polska
jest krajem sezonowym. - Aby nikt na świecie
nie śmiał powiedzieć, że Polska to państwo
sezonowe, żeby nikt nigdy na świecie nie
ośmielił się kwestionować naszego prawa do
niepodległości, aby nikt na świecie nigdy
nie doprowadził do sytuacji, w której znowu
jakieś tragiczne pokolenie będzie musiało
dawać przykład bohaterstwa, jakiego świat
nie widział - zaznaczył premier.
PAP
Wizyta Putina przywróciła żeglugę na
Zalewie Wiślanym
Wizyta premiera Rosji Władimira Putina w
Trójmieście i podpisanie wczoraj umowy o
swobodnej żegludze po całym Zalewie Wiślanym
kończy ponad trzyletnią batalię o jej
przywrócenie.
Rozmowy na temat podpisania umowy trwały
długo i... nieefektywnie. Przyspieszenie
nastąpiło dopiero po wizycie ministra
Sikorskiego w Moskwie, w maju tego roku.
Początkowo napływały sprzeczne informacje,
jakie bandery mogą pływać po rosyjskiej
stronie. Najpierw mówiono, że zgoda dotyczy
tylko polskich i litewskich statków, potem
wszystkich... oprócz polskich. Ostatecznie
strona rosyjska ogłosiła, że swoboda jest
pełna, a po wodach zalewu będą mogły się
poruszać wszystkie jednostki.
Decyzja o swobodzie żeglugi zapadła
praktycznie już w lipcu br. Czekano tylko na
odpowiedni moment. A takim stały się
tegoroczne obchody II wojny światowej i
związana z tym wizyta premiera Władimira
Putina.
Na trzyletnim zakazie straciły porty Zatoki
Gdańskiej i Elbląg, największy port Zalewu
Wiślanego, a także obwód kaliningradzki. W
polskiej części Zalewu Wiślanego znajduje
się 10 portów i pięć przystani. W Elblągu i
Fromborku są przejścia graniczne. Zalew
Wiślany jest również elementem Europejskiej
Drogi Wodnej E70. Odblokowanie żeglugi na
całym akwenie ma sprawić, że porty,
przystanie i przejścia zostaną na nowo
wykorzystane zarówno turystycznie, jak i
gospodarczo.
- Wracamy na rynek - mówi z zadowoleniem
Juliusz Kołtoński, szef portu morskiego w
Elblągu. - Na razie podpisaliśmy umowę z
polsko-rosyjską firmą na transport węgla. W
przygotowaniu są też inne, między innymi z
firmą zajmującą się transportem zboża.
Startujemy praktycznie od początku, ale
myślę, że nam się uda. Rozwój portu oznacza
pracę nie tylko u nas, ale również we
współpracujących z nami firmach związanych z
transportem, logistyką, ubezpieczeniami.
Odżyje sfera, która niemal zanikła po
zablokowaniu żeglugi na zalewie.
Decyzja o wznowieniu żeglugi dla Elbląga
jest bardzo ważna i długo oczekiwana. - Daje
szansę na rozwój gospodarczy i turystyczny
nie tylko Elbląga, ale i całego regionu -
mówi Henryk Słonina, prezydent Elbląga. -
Chodzi przede wszystkim o ożywienie portu
morskiego, nastawionego głównie na
współpracę z Kaliningradem, który od 2006
roku nie ma możliwości rozwoju. Podpisana
wczoraj umowa, zdaniem samorządowca,
umożliwi wznowienie rejsów na trasie Elbląg
- Kaliningrad, a także przyciągnie żeglarzy
na ten akwen.
- Spowoduje to jeszcze większe ożywienie
turystyczne miasta - dodaje Henryk Słonina.
- Mamy przecież nowoczesny punkt odpraw
granicznych i odpowiednią infrastrukturę do
obsługi międzynarodowych i krajowych
jednostek turystycznych i pasażerskich.
Ale na rozwój liczą też mniejsze samorządy
nadzalewowe. - Odblokowanie żeglugi dla nas
ma efekt wymierny - tłumaczy Andrzej
Lemanowicz, burmistrz Tolkmicka. - To
oznacza chociażby fakt, że Zalew Wiślany
stanie się atrakcyjniejszy, a żeglarze będą
mogli wpływać nie tylko do polskich, ale i
rosyjskich portów. My na tym skorzystamy.
Podpisanie umowy o swobodzie żeglugi na
całym Zalewie Wiślanym podniosło głosy, czy
planowany przekop Mierzei Wiślanej nadal
jest potrzebny. Zwolennicy mówią, że jedno
drugiemu nie przeszkadza, a wręcz przeciwnie
- przekop i swobodna żegluga mogą wpłynąć
pozytywnie na rozwój całego regionu.
Przeciwnicy uważają, że w tej sytuacji
kopanie przekopu byłoby przysłowiowym
wyrzucaniem pieniędzy w... kanał.
Anna Szałkowska Polska Dziennik Bałtycki
Papież nie wspominał o II wojnie, bo jest
Niemcem"
1 września, w 70. rocznicę wybuchu II wojny
światowej, kiedy wszystkie oczy zwrócone
były ku Gdańskowi, Watykan nie opublikował
żadnego oświadczenia. Wielu zastanawiało
się, czy papież Benedykt XVI zapomniał o tej
tak tragicznej dla historii Polski i świata
dacie. Internauci wydali ostry osąd: "Papież
nie wspominał o II wojnie, bo jest
Niemcem!". Benedykt XVI przemówił do Polaków
dopiero w środę.
W swoich komentarzach użytkownicy Wirtualnej
Polski zwracali przede wszystkim uwagę na
narodowość papieża i jego młodość, która
przypadała na okres III Rzeszy. "Czego można
się spodziewać po kimś, kto należał do
Hitlerjugend?" (Joseph Ratzinger nigdy nie
był w Hitlerjugend, ale jako seminarzysta
został w wieku 16 lat w 1943 roku, wcielony
do oddziału pomocników obrony
przeciwlotniczej - przyp. red.), "Nie chciał
powracać do niewygodnego dla niego tematu, w
którym osobiście brał udział!”, „Watykan o
II wojnie światowej nie wspomniał, bo miał
podpisany konkordat z Hitlerem" - oburzali
się. O rocznicy papież wspomniał dopiero
dzień po uroczystościach na Westerplatte,
kiedy przemawiał do Polaków obecnych podczas
audiencji generalnej w Watykanie. Zwrócił
się do nich po polsku: - Wczoraj minęła 70.
rocznica wybuchu drugiej wojny światowej. W
pamięci narodów pozostaje wspomnienie
tragedii ludzkich losów i bezsens wojny -
powiedział papież.
W niedzielę, podczas ostatniego publicznego
spotkania z wiernymi przed wtorkową rocznicą
papież, przemawiając przed modlitwą Anioł
Pański, wymienił datę 1 września mówiąc, że
tego dnia "we Włoszech będzie obchodzony
Dzień Ochrony Stworzenia". Nie wspomniał
niczego natomiast o rocznicy wybuchu wojny.
Publicyści katoliccy, z którymi rozmawiała
Wirtualna Polska, nie dostrzegają problemu w
tym, że 1 września zabrakło wypowiedzi
papieża. - Papież wielokrotnie już zabierał
głos w tej sprawie, co takiego miałby teraz
powiedzieć? - pyta Tomasz Terlikowski,
publicysta "Wprost". Tomasz Królak, zastępca
redaktora naczelnego Katolickiej Agencji
Informacyjnej, tak tłumaczy Benedykta XVI: -
Papież doskonale zdawał sobie sprawę z tego,
że 1 września w Gdańsku wybrzmią słowa o
charakterze politycznym. Nie chciał nadawać
tonu temu, co mieli powiedzieć politycy –
tłumaczy Królak. – Na pewno zdawał sobie
sprawę z tego, jak napięte są w tych dniach
relacje polsko-rosyjskie i
polsko-niemieckie. Nie chciał mówić niczego,
co mogłoby być zinterpretowane w sposób
niejednoznaczny – dodaje.
Jak mówi ekspert, gdyby papież czuł, że ta
rocznica jest w jakikolwiek sposób
marginalizowana, na pewno zabrałby głos. -
Wiedząc jak wielkie uroczystości o wymiarze
międzynarodowym się odbędą, zachował się jak
lider wielkiej wspólnoty religijnej. Nie
chciał doprowadzić do kakofonii – uważa
Królak.
Czy papież pochodzący z Niemiec, państwa,
które rozpętało II wojnę światową, mógł -
jak twierdzą internauci - bać się zabrać
głos? Eksperci nie podzielają tego zdania. –
Taka interpretacja świadczy o małostkowości
i niezrozumieniu intencji papieża, który
jest człowiekiem wielkiego sumienia i
wyrafinowanego intelektu. Jego niemieckość
jest czymś zupełnie wtórnym. Jeśli miałby w
Benedykcie XVII zwyciężyć Niemiec,
świadczyłoby to o tym, że nie rozumie swojej
roli jako przywódca katolików – podkreśla
publicysta.
Dlaczego papież o wojnie wspomniał tylko
przemawiając do Polaków? W opinii
dziennikarza, chciał ich w ten sposób
uhonorować. Zdaniem Królaka to „piękny gest
pod adresem narodu, który poniósł ogromne
ofiary w II wojnie światowej”.
O tym, że zabrakło oświadczenia 1 września
mogła również zadecydować data. Papież
wypowiada się przed modlitwą Anioł Pański w
niedzielę i podczas audiencji ogólnej w
środę. – Papież to nie jest osoba, która
organizuje konferencje prasowe czy spotyka
się z dziennikarzami, tylko zgodnie z
ustalonym harmonogramem spotyka się z
wiernymi, a czyni to dwa razy w tygodniu –
zwraca uwagę Królak.
- Jako Polak i jako katolik nie czuję się w
żaden sposób dotknięty tym, że papież nie
zabrał głosu 1 września – mówi Wirtualnej
Polsce Królak.
Joanna Stanisławska, Wirtualna Polska wp.pl
Dalej... |
| |
|
|
|
|
WIADOMOŚCI Z KANADY |
|
|
Środa, 2009-09-02
Kosztowne śledztwo ws.
śmierci Polaka w Kanadzie
Kanadyjska komisja śledcza, która badała sprawę śmierci Roberta
Dziekańskiego wydała już na swoje prace prawie cztery miliony dolarów
kanadyjskich, czyli ok. dziesięć mln zł - poinformował portal tvp.info.
Informację o kosztach pracy komisji Thomasa Braidwooda, która na
zlecenie władz w Kolumbii Brytyjskiej (jednej z prowincji Kanady) bada
śmierć Polaka, podała gazeta „Vancouver Sun”. Według dziennikarzy
komisja śledcza wydała na razie 3,7 mln dolarów i to bez wliczania
kosztów prawników reprezentujących kanadyjska policję i rodzinę zabitego.
Według Leo Perra, dyrektora wykonawczego komisji, ta suma została
przeznaczona na zatrudnienie pracowników, opinie ekspertów, czy doradców.
Każdy ze świadków, który pojawia się przed komisją otrzymuję zwrot
kosztów podróży i zryczałtowaną kwotę za stawienie się. Ujawniono też,
że sędzia Braidwood, który prowadzi prace dostaje za dzień pracy 1750
dolarów. Komisja śledcza nie ma ograniczeń budżetowych, jednak działa w
ramach stawek jakie zalecają władze Kolumbii Brytyjskiej.
Końcowy koszt prac komisji może być dwukrotnie wyższy. Śledczy
przygotowali na razie jeden raport z prac, następny ma być gotowy
jesienią.
Do tragicznego wydarzenia doszło w październiku 2007 r. Polak, który do
Kanady przyjechał odwiedzić matkę, nie znał języka angielskiego i nie
umiał wydostać się z vancouverskiego lotniska. Po ponad 10 godzinnym
oczekiwaniu był tak wyczerpany, że próbował przekroczyć bramkę i z nie
wiadomych przyczyn rzucił w przesuwane drzwi krzesłem. Gdy na miejsce
przybyła policja poraziła Polaka paralizatorem. Mężczyzna zmarł na
miejscu.
tvp.info
Wybory jesienią?
Ignatieff nie popiera już rządu
Czyżby czwarte wybory w ciągu pięciu lat?
Przemawiając do członków klubu parlamentarnego liberałów przywódca
Partii Liberalnej Michael Ignatieff powiedział, że nie będzie już dłużej
popierał mniejszościowego rządu premiera Stephena Harpera.
Ignatieff powiedział, że czas Harpera jako premiera Kanady już się
skończył.
Liberałowie przebywali na zgrupowaniu w Sudbury i właśnie tam ich lider
Michael Ignatieff zapowiedział próbę obalenia rządu konserwatystów na
jesieni.
Jego deklaracja została powitana gromkimi brawami i okrzykami
zadowolenia.
"Zażądamy od Stephena Harpera wyjaśnień i wystąpimy przeciwko jego
rządowi w Parlamencie," powiedział Harper.
Liberałowie mają podobno plany postawienia wniosku o wotum nieufności
jesienią, ale potrzebują do jego przyjęcia poparcia NDP i Bloc
Quebecois.
Z kolei przebywający w Calgary premier Harper wyraźnie podkreślił, że
idąc do wyborów niecały rok temu Kanadyjczycy wybrali swój rząd i nie
chcą nowych wyborów. "Nie spotkałem ani jednego Kanadyjczyka, który
mówiłby, że chce teraz wyborów," powiedział Harper. Zwraca on uwagę, że
Kanadyjczycy jasno wyrażają swoją wolę, aby Parlament zajął się ekonomią.
Ignatieff wyrażał się bardzo ostro, krytykując politykę Harpera i jego
działania na każdym froncie: "Oblał pan cztery testy. Nie obronił pan
najbardziej bezbronnych. Nie stworzył pan miejsc pracy. Nie ochronił pan
naszej służby zdrowia. I nie stworzył pan planu odbudowania naszych
publicznych finansów."
Ignatieff uważa, że jego partia lepiej sobie poradzi z kryzysem
ekonomicznym, ochroną Kanadyjczyków za granicą i spowodowaniem, by
Kanada stała się konkurencyjna. Liberałowie, zdaniem Ignatieffa, poradzą
sobie lepiej z ważnym zadaniem przywrócenia Kanadzie roli lidera
światowego.
Kiedy Ignatieff planuje przeprowadzenie próby obalenia rządu?
Jak spekulują obserwatorzy, wniosek o wotum nieufności może zostać
przedstawiony w czasie dnia opozycji, który został ustalony na koniec
września.
14 września Parlament wznawia obrady.
Oto układ mandatów w Parlamencie w chwili rozpoczęcia wakacji letnich:
•143 - Partia Konserwatywna
• 77 - Partia Liberalna
• 36 - NDP
• 48 - Bloc Quebecois.
NDP uważa, że musi być bardzo dobry powód, aby w ciągu pięciu lat
przeprowadzać już czwarte wybory.
We wtorek krytyk ds. finansów z ramienia Partii Liberalnej powiedział,
że rząd nie potrafił zachować się w sytuacji kryzysu ekonomicznego,
ponieważ bardzo długo zajęło mu wypłacenie pieniędzy z funduszu
stymulacyjnego. Na tej podstawie można głosować nad wotum nieufności,
zarzucając rządowi złe gospodarowanie pieniędzmi.
Anna Głowacka Gazeta Dziennik Polonii w Kanadzie
Pożary dalej szaleją w B.C.
Tegoroczny sezon uznany został przez służby straży pożarnej Kolumbii
Brytyjskiej za rok rekordowy - strażacy mieli do czynienia z ponad 2700
pożarami lasów.
Pożary te są niezwykle trudne do opanowania dla ekip straży pożarnej z
B.C. Na pomoc przyszły im posiłki z Ontario, Saskatchewan i Manitoby.
Do początku września koszty gaszenia tych pożarów równały się
pięciokrotnej kwocie budżetu na ten cel. Budżet, jaki władze prowincji
przeznaczyły na gaszenie pożarów w tym roku, wynosił 61 mln dol.
Ponadto ciężki sezon spowodował wyczerpanie strażaków.
Zasada jest taka, że dla bezpieczeństwa samych strażaków oraz ich
otoczenia mają oni określoną maksymalną liczbę dni, kiedy mogą pracować,
a potem mają obowiązek odpoczywać. Po 14 dniach muszą mieć trzy dni
wolne. W chwili obecnej jest nawet mowa o zmniejszeniu liczby tych dni
do 10, ponieważ strażacy są zmęczeni.
Ciężka praca strażaków na ogromnych obrotach trwa już od kwietnia.
W chwili obecnej w Kolumbii Brytyjskiej działa około 3000 strażaków.
Około 450 z nich mieszka poza B.C.
W poniedziałek strażacy gasili około 400 pożarów w wielu punktach
prowincji.
Strażacy liczą na nadejście zapowiadanej chłodniejszej aury, co może
pomóc im w gaszeniu ognia.
Wielu mieszkańców zagrożonych pożarami terenów Kolumbii Brytyjskiej
zmuszonych było opuścić swoje domy. Dla nich szansa na ugaszenie pożarów
oznacza szansę na powrót do domu.
Upały, które nawiedziły Kolumbię Brytyjską już minęły. W sierpniu pobite
zostały rekordy upałów w wielu miastach i rejonach prowincji.
Zmniejszyły się także wiatry, które powodowały rozszerzanie się ognia.
Około 125 mieszkańców Pritchard, niedaleko Kamloops, zostało
ewakuowanych z powodu pożaru na terenie o powierzchni 14 km kw. Gasi go
95 strażaków przy użyciu pięciu helikopterów i innego ciężkiego sprzętu.
To wspólna akcja siedmiu oddziałów straży pożarnej. W najbardziej
niebezpiecznym momencie pożar zbliżył się na zaledwie 500 m do jednego z
domów.
Mieszkańcy 60 domostw zostali także ewakuowani w miejscowości Clinton,
gdzie pożar w rejonie Kelly Creek rozszerzył się na ok. 185 km kw.
Gaszenie tego pożaru trwa od 1 sierpnia. Został on spowodowany piorunem.
Nadal nie można mówić o sukcesie w opanowaniu pożaru.
Są także przykłady miejsc, gdzie pożary udało się opanować i gdzie
mieszkańcy mogli powrócić do domów po odwołaniu nakazu ewakuacji.
Anna Głowacka Gazeta Dziennik Polonii w Kanadzie
Dalej... |
|
|
|
| |
 |
“Klub 13”
Polish Combatants Association Branch #13
Stowarzyszenie Polskich Kombatantów Koło #13
1364 Main Street, Winnipeg, Manitoba R2W 3T8
Phone/Fax 204-589-7638
E-mail: club13@mts.net
www.PCAclub13.com
|
Zapisz się…
*Harcerstwo
*Szkoła Taneczna S.P.K. Iskry
*Zespół Taneczny S.P.K. Iskry
*Klub Wędkarski “Big Whiteshell”
*Polonijny Klub Sportowo-Rekreacyjny
|
|
|
S P O N S O
R |
|
FAKTY ZE ŚWIATA |
|
|
Środa, 2009-09-02
Izrael po trzech latach zwolnił 9
deputowanych Hamasu
Władze Izraela zwolniły dziewięciu deputowanych islamskiego ruchu Hamas,
aresztowanych w czerwcu 2006 roku i przetrzymywanych dotychczas w
więzieniu bez wyroku sądowego.
Zwolnieni więźniowie należeli do Palestyńskiej Rady Ustawodawczej (parlamentu);
mieszkali w Dżeninie, Tulkaremie, Salficie, Kalkilii i innych miastach
Zachodniego Brzegu Jordanu.
Izraelczycy zatrzymali ich wraz z kilkudziesięcioma innymi
parlamentarzystami palestyńskimi i przewodniczącym palestyńskiego
parlamentu Azizem Dweikiem wkrótce po uprowadzeniu izraelskiego
żołnierza Gilada Szalita przez trzech członków palestyńskiej milicji w
Strefie Gazy.
Izraelskie ustawodawstwo pozwala na przetrzymywanie podejrzanych w "areszcie
administracyjnym" przez 62 miesiące bez prawa do korzystania z pomocy
obrońcy prawnego i bez procesu sądowego.
W więzieniu pozostaje 25 deputowanych Hamasu.
Hamas podtrzymuje dotychczasowe żądania wobec rządu izraelskiego: w
zamian za uwolnienie izraelskiego żołnierza domaga się zwolnienia z
izraelskich więzień ponad tysiąca Palestyńczyków i Arabów.
PAP
"Trwają rozmowy Turcji i USA o rozmieszczeniu tarczy antyrakietowej"
Turcja prowadzi z USA rozmowy w sprawie rozmieszczenia na jej terytorium
elementów tarczy antyrakietowej - poinformował na swojej stronie
internetowej turecki dziennik angielskojęzyczny "Hurriyet Daily News".
Według gazety, wiadomość tę przekazał jej amerykański lobbysta Riki
Ellison, prezes popierającej zbrojenia przeciwrakietowe organizacji
Missile Defense Advocacy Alliance. Ellison potwierdził również swą
przedstawioną po koniec sierpnia w rozmowie z "Gazetą Wyborczą" opinię,
iż porzucenie przez USA planów budowy tarczy antyrakietowej w Polsce i
Republice Czeskiej jest praktycznie przesądzone.
Reagując na publikację "Gazety Wyborczej", rzecznik Departamentu Stanu
Philip Crowley zaprzeczył w ubiegły czwartek, aby Waszyngton zrezygnował
z umieszczenia w tych państwach elementów tarczy. - Uznaję te informacje
za nieścisłe. Cały czas rozważamy naszą strategię przeciwrakietową -
powiedział Crowley.
Tymczasem na sierpniowej konferencji na temat amerykańskiej obrony
antyrakietowej w Huntsville w stanie Alabama nie było w ogóle mowy o
tarczy w Polsce i Czechach - zwracali uwagę jej uczestnicy. "Największym
odejściem od strategii poprzedniej administracji było pominięcie na tej
konferencji jakiejkolwiek dyskusji na temat bazy obrony rakietowej w
Polsce i Republice Czeskiej" - napisał w raporcie o konferencji Ellison.
Szef rządowej Agencji Obrony Rakietowej generał Patrick O'Reilly
przedstawił na konferencji propozycje alternatywnych rozwiązań dla
tarczy w Polsce. Jedno z nich - relacjonuje Ellison - to umieszczenie na
okrętach wojennych, a w przyszłości na lądzie, rakiet przechwytujących
SM-3, naprowadzanych przez system wykrywania celów i kierowania ogniem
Aegis. Rakiety te mogłyby niszczyć pociski balistyczne nieprzyjaciela w
początkowej fazie ich lotu.
Jak zaznacza "Hurriyet", gdy w ubiegłym tygodniu pojawiły się
doniesienia o możliwości rozmieszczenia elementów tarczy w Turcji,
turecki minister spraw zagranicznych Ahmet Davutoglu niezwłocznie
oświadczył, że ani USA, ani NATO nie zwracały się do Ankary w tej
sprawie. Gazeta zacytowała również wypowiedź Ellisona, że Stany
Zjednoczone chcą zainstalować części składowe tarczy w czterech bazach w
Turcji, a "negocjacje (na ten temat) już trwają i będą kontynuowane".
Jednak zdaniem gazety, turecki rząd będzie w tej sprawie postępował
ostrożnie, by nie rozdrażniać Rosjan. "Turcja może być sojusznikiem USA,
ale Rosja dostarcza większość zużywanej przez nią energii i ma wpływ na
przyszłość interesów tureckich na Kaukazie" - napisał "Hurriyet".
PAP
Papież przemówił do Polaków - dzień po obchodach
Benedykt XVI mówił po polsku podczas audiencji generalnej w Watykanie o
70. rocznicy wybuchu drugiej wojny światowej. Modlił się o przebaczenie,
pokój i pojednanie. Papież wspomniał o rocznicy wyłącznie przemawiając
do Polaków.
- Wczoraj minęła 70. rocznica wybuchu drugiej wojny światowej. W pamięci
narodów pozostaje wspomnienie tragedii ludzkich losów i bezsens wojny -
powiedział. Następnie Benedykt XVI dodał: prośmy Boga, aby serca ludzi
przenikał duch przebaczenia, pokoju i pojednania; Europie i światu
potrzebna jest dzisiaj wspólnota ducha.
- Budujmy ją na Chrystusie i Jego Ewangelii, na fundamencie miłości i
prawdy. Wam tu obecnym i wszystkim, którzy tworzą klimat pokoju, z serca
błogosławię - zakończył papież.
PAP
Dalej...
|
|
|
|
| |
|
 |
|
S P O
N S O R |
|
PODRÓŻ DOOKOŁA POLSKI - CIEKAWE MIEJSCA -
SIEMIANOWICE ŚLĄSKIE
|
|
|
W cyklu Podróż dookoła Polski - ciekawe miejsca...
przybliżamy najpiękniejsze regiony w Polsce- te znane i mniej znane.
Opowiadamy historię pięknych polskich miejsc, ale ponieważ
Polska to nie
porośnięty puszczą skansen, lecz rozwijający się dynamicznie, nowoczesny
kraj to pokazujemy też jak wyglądają różne zakątki Polski dziś.
INDEX
 |
SIEMIANOWICE
ŚLĄSKIE
|
|
Siemianowice Śląskie -
współcześnie są
miastem na prawach powiatu, liczącym 70 tys. mieszkańców, posiadającym 25,5 km
kwadratowych powierzchni. Położone są na południu Polski w centrum aglomeracji
górnośląskiej, niecałe 20 km od lotniska międzynarodowego w Pyrzowicach,
graniczą z miejscowościami: Katowice, Chorzów, Piekary Śląskie, Wojkowice,
Czeladź. Połączenia z sąsiednimi miejscowościami zapewnia komunikacja autobusowa
i tramwajowa.
W odległej przeszłości Siemianowice były osadą rolniczo-rybacką, co upamiętnia
herb miasta. Podobnie wioskami rolniczymi były dzisiejsze dzielnice miasta:
Bytków (posiadający datowane na rok 1298 pierwsze historyczne potwierdzenie
istnienia), Michałkowice, Bańgów i Przełajka. W XIX wieku cały rejon zaczął
przekształcać się w prężny ośrodek przemysłowy, a pierwsza kopalnia węgla
kamiennego "Leśna" powstała już w 1786 roku w Bytkowie. Współczesną rangę tej
dzielnicy wyznacza fakt lokalizacji na jej terenie siedziby Katowickiego
Oddziału Telewizji Polskiej.
Prawa miejskie Siemianowice Śląskie otrzymały w roku 1932. Istniały tu wówczas
m.in. cztery kopalnie węgla kamiennego, huty - żelaza, cynku i szkła, fabryki -
kotłów parowych oraz śrub i nitów, dwie gazownie i browar.
Aż po przełom XX i XXI wieku, kiedy to zlikwidowano tutejsze górnictwo,
Siemianowice Śląskie określane były miastem węgla i stali. Pomimo dominacji
ciężkiego przemysłu nosiły także zawsze miano MIASTA ZIELENI, a to za sprawą
licznych parków, z których najpiękniejszymi są Park Miejski, Pszczelnik,
Bażanciarnia i Park Górnik.
Przemiany gospodarczo-ustrojowe w Polsce spowodowały upadek największych
zakładów w mieście, co z kolei przełożyło się na spore bezrobocie (blisko 33
procent). Konsekwentna polityka kolejnych włodarzy Siemianowic Śląskich oraz
innowacyjne programy realizowane przez Powiatowy Urząd Pracy - przyniosły efekty.
Miasto zyskało gospodarczy drugi oddech. Pojawili się zagraniczni inwestorzy,
pręźnie rozwijał się sektor małych i średnich przedsiębiorstw. Stopa bezrobocia
zaś spadła do poziomu zaledwie ponad 10 procent.
Należy w tym miejscu szczególnie zawrócić uwagę na
siemianowickie tereny należące do Katowickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej -
przy ul. Krupanka i Kopalnianej. Funkcjonują już tam dwa potężne zakłady pracy:
Johnson Controls oraz fabryka należąca do koncernu stalowego Arcelor Mittal.
Zakończone są negocjacje z firmą Techno-Invest na temat wybudowania kolejnej
fabryki przy ul. Kopalnianej. Oprócz wymienionych w mieście funkcjonują między
innymi takie przedsiębiorstwa:
Ekochem S.A. (chemia przemysłowa oraz środki ochrony osobistej),
Elstan P.P.U.H (branża elektroenergetyczna i budowlana),
Fabryka Elementów Złącznych S.A. "FEZ"(produkcja wyrobów metalowych),
Fabud (beton i konstrukcje betonowe),
Wojskowe Zakłady Mechaniczne (producent transporterów opancerzonych),
Haldex (przeróbka hałd pogórniczych - współudział kapitału węgierskiego),
Huhtamaki Polska Sp. z o.o. (opakowania z tworzyw sztucznych - inwestor z
Finlandii),
Jan Bauer (spedycja oraz transport krajowy i międzynarodowy),
Katowickie Zakłady Wyrobów Metalowych (krajowy lider sprzętu przeciwpożarowego w
tym gaśnic),
Kotłomontaż (zbiorniki ciśnieniowe i aparatura chemiczna),
Labor (domy murowane),
Miejskie Przedsiębiorstwo Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej,
Pumar (kompleksowe roboty inwestycyjne i modernizacyjne),
Wolf System (domy drewniane - inwestor z Austrii).
Dalej...
|
| |
|
|
|
|
 |
|
S P O N S O
R |
|
|
O`KANADO!
CZYLI ZMAGANIA LEKARZA EMIGRANTA |
|
|
Dzisiaj kolejny fragment książki doktora
Jerzego Pawlaka
"O` Kanado!
czyli zmagania lekarza emigranta". Książkę można
nabyć w sklepie Polsat.
Otóż wydaje mi się, że powinienem też
opowiedzieć historię w jaki sposób mam
prawo do częściowego ojcostwa urodzonego w trakcie mojej praktyki dziecka.
Proszę
sobie nie wyobrażać, że ze mnie taki Don Juan w białym fartuchu. Otóż ta
historia
ma dwa aspekty ten bardzo smutny i ten bardziej radosny, wprawdzie
kontrowersyjny,
który czasami w naszym życiu pojawia się i sprawia radość w miejscu czegoś
drogiego, kochanego co właśnie utraciliśmy. Możemy to nazwać przystosowaniem
do
niespodzianek życia, na które zawsze jesteśmy narażeni w pozytywnym lub
negatywnym
aspekcie. Ta aprobata czegoś co utraciliśmy i w miejsce tego zyskaliśmy coś
innego
to też rodzaj akceptacji albo adaptacji do nowych realiów życia. Ci, którzy
nie są
w stanie akceptować tego co życie im podsuwa lub nakazuje zdani są na
bezlitosne
jego prawa. Ale dosyć filozofii i teraz przejdźmy wreszcie do sedna sprawy.
W mojej
praktyce lekarskiej miałem do czynienia z pracowitą czteroosobową rodziną
składającą
się z rodziców, czternastoletniego syna i czteroletniej córki. Rodzice
pracowali
bardzo ciężko we własnej firmie, która głównie zajmowała się czyszczeniem
okien
w przedsiębiorstwach. Nie znam detali tej sprawy, ale któregoś dnia ich dom
się zapalił
i w jego płomieniach zginęła mała córeczka. Kiedy słyszałem komunikat przez
radio nie
zdawałem sobie sprawy, że w niedalekiej przyszłości ta sprawa będzie
dotyczyć mnie
osobiście. Któregoś dnia oboje rodzice zjawili się w mojej klinice z ogromną
prośbą
wystosowaną do mnie. Stracili kochane dziecko i wydawało im się, że swoją
rozpacz
mogą utulić tylko w czymś nowym, nowo poczętym, czyli zamienić utracone
życie nowym
życiem. Padło pytanie w
czym ja mogę być im pomocny?
Otóż ojciec tej rodziny zdecydował się uprzednio na podwiązanie
nasieniowodów
i obecnie był bezpłodny. Moim zadaniem było przekonać kanadyjski system
zdrowia,
aby mu te nasieniowody rozwiązać i udrożnić medyczne. Proszę sobie
wyobrazić,
że jeden list wystarczył - nasieniowody rozwiązano i udrożniono, a w
konsekwencji
w rodzinie urodziły się dwie córki, z których do pierwszej ja miałem-
”jakie takie ojcowskie prawa.”
Muszę zaznaczyć, że w tym przypadku ten zabieg,
który kosztował przeszło trzy
tysiące dolarów został pokryty przez rząd.
Moje nowonarodzone dziecko. |
|
|
|
| |
|
"POLKI W ŚWIECIE" WYWIAD
Z
KATARZYNĄ JARUGĄ |
|
|
Współpraca
Polishwinnipeg.com z czasopismem
„Polki
w Świecie”.
Kwartalnik „Polki w Świecie” ma
na celu promocję Polek działających na świecie, Polek mieszkających
z dala od ojczyzny. Magazyn ten kreuje nowy wizerunek
Polki-emigrantki, wyzwolonej z dotychczasowych stereotypów.
Kwartalnik „POLKI w świecie” ma także za zadanie uświadomić Polakom
mieszkającym nad Wisłą rangę osiągnięć, jakimi dzisiaj legitymują
się Polki żyjące i działające poza Polską.
Czasopismo w formie drukowanej jest dostępne w całej Polsce i USA.
Redaktor naczelna magazynu
Anna Barauskas-Makowska
zainteresowała się naszym Polonijnym Biuletynem Informacyjnym w
Winnipegu, odnalazła kontakt z naszą redakcją proponując współpracę.
Nasza
współpraca polega na publikowaniu wywiadów
z kwartalnika „Polki
w Świecie”
w polishwinnipeg.com a
wywiady z kobietami, które ukazały się w naszym biuletynie zostaną
opublikowane w kwartalniku ”Polki
w Świecie”.
Katarzyna Jaruga
Moja córka… Chinka.
Życie każdego człowieka
złożone jest z chwil... Jedne zapierają
dech w piersiach, a o innych chce się
szybko zapomnieć. Moje życie to
prawdziwa mozaika, której wszystkie małe
elementy sprawiły, że stałam się
silniejszą i bardziej pewną siebie
osobą...
Wyjazd do USA nie był łatwą decyzją.
Czułam się niezależna i szczęśliwa.
Ukończyłam wymarzone studia, podjęłam
pracę, dostałam firmowy samochód do
dyspozycji. I nagle wszystko wywróciło
się do góry nogami. Pojawił sie On -
czuły, przystojny, romantyczny... Czyli
tak jak powinno być... a jednak nie do
końca. Mój ON mieszkał tysiące
kilometrów ode mnie. Dzielił nas ocean,
ale rozłąka nie trwała długo. Pojechałam
do ukochanego do Stanów na wakacje,
które najwyraźniej jeszcze się nie
zakończyły...
Zaufałam, pokochałam, zostałam... Jak w
bajce! Idyllę królewicza i królewny
przerwała wiadomość o śmierci
mojej Mamy, mojej najcudowniejszej
przyjaciółka. Miała tylko 49 lat. Nie
wierzyłam, że odeszła... Miałam
nadzieję, że może to był tylko koszmarny
sen i Ona tam jest i czeka. Pojechałam
do Polski... Pozostały wspomnienia...
zapach jej rzeczy, szczotka do włosów i
pustka w domu oraz w moim sercu...
A życie toczyło się dalej. Urodził się
Adrianek... To ta chwila, którą pamięta
się zawsze. Pierwsze kroczki, klocki
rozrzucone na podłodze, a później plac
zabaw i kolana stłuczone podczas jazdy
na rowerze.. Spełnianie marzeń tych
małych i dużych. Codzienność,
normalność. Pomijając, oczywiście,
momenty zwątpienia i tęsknoty za rodziną
i Polską. Za przyjaciółmi i europejską
kulturą. Za białym serkiem i powidłami
ze śliwek... Nie można mieć
wszystkiego...
Jeszcze wtedy nie wiedzieliśmy, że Bóg
ma dla nas specjalny plan.
Powiedzieć o Kasi, że jest kobietą
spełnioną, to o wiele za mało.
Spełnienie przyszło samo, było naturalną
nagrodą za wrażliwość na ludzką krzywdę
i długi czas oczekiwania. A jej życie,
jak sama opisuje, jest mozaiką różnych
chwil, które sprawiły, że stała się
silniejsza, bardziej pewna siebie i
zdecydowana co do tego, że nie należy
się poddawać... nigdy. Można powiedzieć
raczej, że jest bohaterką życia
codziennego. Zaczynała bowiem, jak wiele
innych kobiet, które wybrały życie z
dala od ojczyzny. Jej historia, jednak,
na pewno nie jest przeciętna. Kasia
postawiła na rodzinę, i to rodzinę pod
wieloma względami wyjątkową. W sumie nie
robi nic nadzwyczajnego, wykorzystuje
jedynie potencjał dostępny każdemu z nas
— miłość. Z ogromną radością oddaje się
wykonywaniu, jak sama twierdzi,
najcudowniejszego zawodu świata, byciu
mamą. Kasi i jej mężowi Łukaszowi udało
się adoptować Victorię, dziewczynkę z
Chin. Brzmi nieco abstrakcyjnie? A nie
powinno, bo przecież dzieci z Chin, tak
samo jak każde inne, zasługują na
prawdziwy dom.
Bajka to, czy nie bajka?
Bajka Kasi i jej męża zaczęła się w tym
momencie, w którym inne zazwyczaj się
kończą. Kasia w Polsce miała dyplom
ukończenia wymarzonych studiów, dobrze
płatną pracę, wspaniałych rodziców i
znajomych. Nigdy nie myślała o
emigracji. Ale ponieważ niespodzianki
mają to do siebie, że przychodzą
niezapowiedziane, tak też było i w tym
przypadku. Pojawił się on: czuły,
przystojny, romantyczny... i mieszkający
tysiące kilometrów od niej. Rachunek
jednak był prosty: dzielił ich „tylko”
ocean, a połączyła wielka miłość,
dlatego Kasia wyjechała do Stanów na
wakacje, które jeszcze się dla niej nie
skończyły. Pokochała go, zaufała i
została w kraju znanym jej do tej pory
tylko z filmów.
I w tym miejscu bajki zazwyczaj się
kończą, ale ponieważ to nie bajka, a
prawdziwa historia o miłości, warto
wysłuchać jej do końca.
Okazało się, że rzeczywistość, z dala od
rodziców i przyjaciół, nie była aż tak
filmowa. Zdarzały się chwile zwątpienia,
tęsknoty za bliskimi, za polską kulturą
i w ogóle za wszystkim co polskie. Kasia
z sentymentem wspomina prawdziwy polski
biały serek i powidła ze śliwek. W nowym
kraju na nic zdała się znajomość
rosyjskiego i niemieckiego, trzeba było
przyłożyć się do nauki angielskiego.
„Ale przecież nie można mieć
wszystkiego” Kasia nie ukrywa, że
wsparcie ze strony męża pozwalało jej
przezwyciężyć wiele trudności, będących
naturalną koleją rzeczy zamieszkania w
tak odległym kraju i jednocześnie w
zupełnie nowym dla niej środowisku.
Nauczyła się mówić i pisać po angielsku.
Rozpoczęła pracę w szpitalu
weterynaryjnym… pracę, o której
marzyła.
Niestety, życie każdego człowieka
złożone jest z dobrych i złych chwil.
„Kiedy dowiedziałam się o śmierci mojej
mamy”- wspomina Kasia - „poczułam się w
jak mała dziewczynka, której odebrano
wszystko. Długo nie wierzyłam, że
odeszła najbliższa mi osoba, moja
najdroższa przyjaciółka. Miałam
nadzieję, że to był tylko zły sen a ona
tam jest i czeka na mnie. Pojechałam do
Polski… Jej już tam nie było… Pozostały
wspomnienia… Zapach jej rzeczy…
Niepościelone łóżko i wielka pustka w
domu i w moim sercu…”.
A przecież życie musiało toczyć się
dalej. Kasia i jej mąż mieli odwagę
marzyć, a marzenie (jak to zazwyczaj
bywa) zdecydowało się spełnić i urodził
się Adrianek, istotka w pełni zdana
tylko na nich, a zarazem wypełniająca
pustkę w sercach i pochłaniająca ogromne
pokłady miłości rodziców. A Kasia, jak
sama twierdzi, zaczęła wykonywać
najcudowniejszy zawód świata, została
mamą w pełnym tego słowa znaczeniu. „To
ta chwila, którą pamięta się zawsze.
Pierwsze kroczki, małe samochodziki i
kolejki na podłodze, a potem już jazda
rowerem, karate... Spełnianie marzeń
tych małych i dużych, zachwycanie się
codziennością: praca, dom, Adrianek,
wakacje, kupno pieska, przeprowadzka,
normalność. Jednak wciąż przeczuwaliśmy,
że coś ma się wydarzyć... coś ważnego,
ale
jeszcze wtedy nie wiedzieliśmy, że
będzie to tak cudowne i niepowtarzalne”.
Z Chin? Dlaczego akurat dziewczynka z
Chin?
Myśl o adopcji pojawiła się nagle.
Pewnego razu kiedy wybrali się do
kościoła, usiadła przed nimi rodzina z
małą dziewczynką... małą dziewczynką z
Chin. Widok dziewczynki przytulającej
się do rodziców, głaskanie po twarzy i
słodkie buziaki dawane im przez tę
drobną istotkę zauroczyły ich w jednej
chwili. Od tego momentu wiedzieli, że i
oni mają jeszcze swoją misję miłości do
spełnienia, że muszą zrobić coś
szczególnego w ich życiu… zaadoptować
dziecko z Chin.
O ich decyzji jako pierwsza została
powiadomiona rodzina, potem przyjaciele
i znajomi. Wszyscy zadawali wtedy to
samo pytanie: „Adopcja? Z Chin? Dlaczego
akurat dziewczynka z Chin?”. „Tysiące,
tysiące pytań” - wspomina Kasia – „dla
nas właściwie nieważnych, bo już
wstąpiliśmy na drogę z której nie było
powrotu. Rozpoczęliśmy drogę do naszej
córeczki, która była tak daleko od
nas…”.
Chiny to jeden z krajów (obok Indii i
Afryki), w którym dzieci najbardziej
potrzebują pomocy i miłości ludzi dobrej
woli. Długo można by mówić o łamaniu
praw człowieka poprzez wykorzystywanie
dzieci do pracy w cegielniach, fabrykach
broni, czy na plantacjach ryżu. Jednak
chyba najbardziej absurdalnym prawem
obowiązującym w Chinach jest polityka
jednego dziecka wprowadzona tam 30 lat
temu i kontynuowana do dzisiaj.
Najgorszymi skutkami tej dziwnej
„strategii” stały się niechciane
dziewczynki, przez co rząd chiński był
zmuszony zakazać wszelkich badań
prenatalnych mających na celu określenie
płci płodu. Mimo to szacuje się, że
przypadki aborcji selektywnej wobec
płodów żeńskich stanowiły aż 99% ogółu
wszystkich aborcji przeprowadzonych w
Chinach. Liczne są też przypadki
zabijania lub porzucania noworodków płci
żeńskiej przez rodziców oczekujących
potomków płci męskiej, bo to oni dla
wielu rodzin stanowią właściwe
przedłużenie rodu rodziców. Z tego też
powodu to dziewczynki stanowią
zdecydowaną większość chińskich sierot.
Codziennie są tam porzucane setki małych
niewinnych istotek. Jedną z nich była
dziewczynka Kasi i Łukasza, porzucona w
kartonie na ulicy. Trudno wyobrazić
sobie uczucia matki, która żegnała się z
własnym dzieckiem na zawsze. Kasia w
głębi duszy wierzy, że matka dziewczynki
nie chciała tego zrobić, była do tego
zmuszona przez niemożność zapewnienia
dziecku podstawowych warunków do życia,
i że modliła się o miłość i godne życie
dla swojego dziecka.
Zanim jednak dziewczynka znalazła się w
ich domu, przyszli rodzice musieli
pomyślnie przejść całą procedurę
towarzyszącą uzyskaniu zgody na adopcję.
Wiedzieli, że zazwyczaj trwa ona bardzo
długo, więc postanowili zaadoptować
dziewczynkę z tzw. „waiting list”, czyli
listy dzieci, które mogą mieć problemy
zdrowotne. Przeczuwali, że ONA tam
gdzieś na nich już czeka. Wreszcie w
agencji, z którą współpracowali,
pojawiła się lista dzieci oczekujących
na przyjęcie do rodziny. Kasia z
Łukaszem wreszcie po raz pierwszy mogli
zobaczyć swoja córeczkę, Victorię Evę
Mei. Była malutka, ważyła ok. 2 kg. Nie
wiedzieli dlaczego była taka drobna i
czy był to poród przedwczesny, czy też
nie. Dla nich to i tak nie miało
znaczenia. Wypełnili papierki i okazało
się, że 7 rodzin wystąpiło o „ich
dziewczynkę”. Agencja potrzebowała
tygodnia, aby zdecydować, która z rodzin
będzie tą jedyną. „Kiedy zadzwonił
telefon, byłam w pracy, na lunchu. W
chwili gdy w słuchawce usłyszałam <<She
is yours>>, zaczęłam płakać. Wtedy pani
z agencji dużo mówiła, ale ja nie
pamiętam z tego ani jednego słówka. W
tym momencie żadne informacje nie były
dla mnie istotne, liczyła się tylko ta
jedna wiadomość: She was ours! Forever!”.
Sam proces adopcyjny jest bardzo
kosztowny i trwa średnio ok. 3 lat.
Jeśli adoptuje się dziecko ze specjalnej
listy, skraca to czas oczekiwania do
kilku miesięcy. Cóż za szczęśliwy zbieg
okoliczności... Ich proces trwał 9
miesięcy, czyli dokładnie tyle, ile jest
noszone dziecko w łonie matki.
„Oczekiwanie na pozwolenie adopcji to
bardzo trudny czas dla rodzin. Prawie
mieliśmy Victorię, a jednak ona wciąż
była tak daleko... To tak jakby ktoś ci
dał loda, ale nie pozwolił polizać. Tak
bardzo chcieliśmy zobaczyć jej śmiejące
się oczka, usłyszeć jej głosik... Był to
czas kupowania różowych sweterków i
kokardek, malowania pokoiku i ciągłego
odliczania: <te Święta Bożego Narodzenia
są ostatnimi bez Victorii>”.
Wreszcie Kasia, Łukasz i Adrianek
przyjechali do Chin po nowego członka
rodziny. „Moment, kiedy zobaczyliśmy
Victorię, pozostanie w naszej pamięci na
zawsze. Płakała, kopała i odwracała się
od nas. Była bardzo chora. Jej rodzina
zastępcza, u której mieszkała przez
większość swojego życia dała jej bardzo
wiele, ale zimowe miesiące były dla nich
bardzo trudne (w Chinach panowała wtedy
zima stulecia). W domu Victorii nie było
ogrzewania. Rodzina zastępcza próbowała
grzać dzieci ogniskiem na środku pokoju,
dlatego dziewczynka miała popalone
włosy, bardzo suchą i zaczerwienioną
skórę. Nigdy też jej nie kąpano... Była
bardzo słaba i ledwo chodziła.
Wierzyliśmy, że wszystko będzie dobrze i
tak też się stało. Victoria poczuła się
członkiem rodziny już po pierwszej
wspólnie spędzonej godzinie a potem nie
pozwoliła już się nikomu innemu dotykać,
tylko nam. Jej śmiejące oczka wodziły za
nami w każdej sekundzie: <Czy oni mnie
już nie zostawią? Czy mnie na pewno
zabiorą ze sobą? Chyba już nie zmienią
zdania? Pokochaliśmy to maleństwo, była
nasza… na zawsze. Victoria otrzymała
obywatelstwo w momencie dotknięcia
amerykańskiej ziemi. Niesamowite
przeżycie dla nas wszystkich”. Później
przyszły chwile, na które Kasia z mężem
tak długo czekali: pierwsze kroczki
Victorii we wspólnym domu, jej śmiech i
radość wszystkich domowników. Smutno
było tylko wtedy, gdy rodzice czuli się
bezradni, kiedy Victoria płakała
wieczorami (wspomnienia?), a oni nie
potrafili temu zaradzić. „Victoria przed
przylotem do Ameryki nie znała
pocałunków i przytulania. Szybko jednak
zrozumiała, że te gesty sprawiają dużo
radości. Teraz przytula wszystkich, a
całuje nawet swoje misie. Jest
uśmiechniętą, niezwykle uczuciową
dziewczynką, dla nas jedyną w swoim
rodzaju” — przyznaje Kasia.
O tolerancji słów kilka
Gdyby Polacy mieli zdawać test z
tolerancji, zapewne ich wynik byłby co
najwyżej przeciętny. Daleko nam do
krajów takich jak: Stany, Kanada czy
Australia, w których ciągły napływ
emigrantów decyduje o wysokiej
tolerancji w stosunku do odmiennych
narodowości i kultur. W Polsce takich
„napływów” ludności z różnych zakątków
świata nie ma, ale to i tak nie
usprawiedliwia naszej niechęci do ludzi
innych od nas. Po ostatnich
doświadczeniach Kasia sama wyciągnęła
podobne wnioski: „Polacy nie przepadają
za ludźmi, różniącymi się od nich samych
i są w tej kwestii bardzo wybredni: nie
lubią ani tych inaczej wyglądających,
ani biednie ubranych, ani bogato
ubranych, ani innej rasy, ani na wózkach
inwalidzkich, itd. Czy kiedykolwiek
nauczymy się, że inność to nie znaczy
„coś gorszego”. Kasia na własnej skórze
przekonała się, że Polakom wyjątkowo
trudno jest zaakceptować model rodziny
składający się z białego ojca, białej
matki i córki Azjatki. Dlatego reakcja
niektórych członków rodziny i znajomych
z Polski na wiadomość od Kasi, że
adoptowali Chinkę, nie była tak
pozytywna, jak się tego spodziewali. Jej
tata był jedną z niewielu osób, które
bez wahania zaakceptowały nową sytuację
i pokochały Victorię od razu. „Pewne
osoby przestały nawet się do nas
odzywać... Niektórzy nawet zachowali sie
bardzo arogancko. Moj tata spotkał się z
wieloma zgryźliwymi uwagami typu: <<ta
obca, to nie Twoja prawdziwa wnuczka>>.
Ale tata nigdy sie nie poddał, wręcz
przeciwnie - mówił o Victorii i był z
niej dumny. A ja jestem dumna z niego.
Dziękuję Tato !!! Przykro nam było
wysłuchiwać takich uwag, tym bardziej,
że uważam się za osobę tolerancyjną i
nie widzę żadnych różnic pomiędzy
ludźmi, szczególnie różnic ras. Mogłabym
zaadoptować dziecko z Afryki i nie wiem
nawet, czy jeszcze tego nie zrobimy”.
Kasia cieszy się, że żyją w bardzo
tolerancyjnym kraju, jakim jest USA.
Wie, że Victoria będzie tam pojmowana
jako Amerykanka, a nie „ktoś obcy”.
„Gdybyśmy mieli wrócić do Polski —
kontynuuje — bałabym się o jej
przyszłość i bezpieczeństwo, bo jeżeli w
mojej własnej rodzinie niektórzy mają
problem z jej akceptacją, to pewnie
wszędzie na około też się podobni
znajdą”.
I w tym miejscu warto zadać sobie
pytanie: czy gdyby Kasia wraz z mężem
żyli w Polsce, to czy w ogóle
zdecydowaliby się na adopcję dziewczynki
z Chin? Otóż okazuje się, że nawet nie
byłoby takiej możliwości. Polska nie ma
podpisanych żadnych stosownych umów z
krajami azjatyckimi czy afrykańskimi,
które zezwalałyby na adopcję dzieci z
tych odległych krajów, co jednocześnie
wyklucza ich adopcję przez polskich
obywateli. A wielka szkoda, bo przecież
z samego Hollywoodu napływają do nas
przykłady adoptowania dzieci z różnych
kontynentów (m.in. Brad Pitt i Angelina
Jolie, Madonna i Guy Ritchie, Tom Cruise
i Nicole Kidman, Meg Ryan). Wręcz można
mówić o tym zjawisku jako o „modzie” na
adoptowanie dzieci. „Mój przyjaciel
mieszkający w Polsce skwitował moją
decyzję o adopcji w ten sposób: <<Ale
się zamerykanizowałaś, tam ostatnio
modna jest adopcja kolorowych dzieci>>.
No cóż... i tak można. Uważam, że jeżeli
osoby z Hollywood podejmują decyzję o
adopcji to trzeba je podziwiać. To nie
ważne kim jesteś i ile masz na koncie,
ważne jest to jak wielkie i wrażliwe
jest twoje serce. W Ameryce adopcja
dzieci z innych krajów jest faktycznie
bardzo popularna. Dzięki temu zjawisku
nawet najbiedniejsze dzieci otrzymają
szansę na normalne życie. Nie uważam
tego za modne, bo to brzmi
nieodpowiednio. Uważam tę sytuację za
pozytywną i widzę w tym wszystkim rękę
Boga. Oby więcej ludzi przestało się bać
tego, co powiedzą inni... a wtedy świat
będzie lepszy, a wszystkie małe
osierocone istotki otrzymają w prezencie
kochających rodziców i godne życie”.
A to Polska właśnie
Kasia podkreśla, że kocha Polskę, w
sercu nosi wszystkie wspomnienia z nią
związane. Uważa, że ludzie w Polsce są
bardzo wykształceni i dbają o siebie.
Niestety mniej dbają o innych, robią
wiele na pokaz, ale przecież nie ma
ludzi idealnych. Kasia nie tęskni za
polskimi piratami drogowymi i kolejkami
w urzędach, ale tęskni za
spontanicznością, spotkaniami bez
zaproszeń. A te przepyszne gołąbki... Na
szczęście Kasia ma na nie przepis i sama
je przyrządza ku ogromnej radości męża,
dzieci i ich amerykańskich przyjaciół.
„Zawsze z Łukaszem zastanawialiśmy się,
dlaczego los wysłał nas tak daleko od
naszej ojczyzny i rodzin, dlaczego przez
te wszystkie lata musieliśmy tęsknić i
mieć wątpliwości co do tego, gdzie
faktycznie jest nasz prawdziwy dom.
Teraz już wiemy, wszystko jest jasne.
Właśnie po to, abyśmy mieli szansę...
abyśmy mogli adoptować Victorię”.
Zakończenie?
Nie, to dopiero początek!
Kasia zapytana o to, czy spełnił się jej
„American Dream”, odpowiada:
„Zdecydowanie tak”. Jako żona i matka
dwójki cudownych dzieciaczków czuje się
spełniona, jest najszczęśliwszą osobą na
świecie. Okazuje się, że recepta na
szczęście jest w tym przypadku dostępna
prawie każdemu, bo to głównie dawanie
szczęścia innym, jeżdżenie na wycieczki
z najbliższymi i radowanie się każdym
momentem życia: „Oczywiście we
czwórkę... a może nawet piątkę? Bo
przecież nigdy nic nie wiadomo, a życie
jest pełne niespodzianek”. To
niesamowite z jaką pogodą ducha Kasia
wita każdy nowy dzień, i z jaką
świadomością docenia uroki dnia
codziennego: „Uwielbiam uśmiech na
twarzy Victorii po porannym przebudzeniu
i to wspaniałe <<Hi! Mama!>>, uwielbiam
budzić Adrianka przez 20 minut, bo już
naprawdę czas iść do szkoły, uwielbiam
jak mój mąż wraca z pracy i radość
dzieci, że tatuś jest już w domu,
uwielbiam wspólne wieczory i widok
dzieciaczków w piżamkach. Upajam się
każdą z tych chwil”.
Kasia ma wiele marzeń. Jednym z nich
jest misja do Chin lub innego kraju, w
którym dzieci potrzebują trochę ciepła i
nadziei. Tych pozostałych Kasia nie
zdradzi, ponieważ są bardzo osobiste i
ulokowane głęboko w sercu. I niech tak
pozostanie.
Znacznie wzrosła w
ostatnich latach liczba adopcji
chińskich dzieci za granicą. O ile w
1992 roku było to zaledwie 200 dzieci, o
tyle w roku 2005 do samych Stanów
Zjednoczonych trafiło 7900 dzieci, a 99%
z nich to dziewczynki, a liczba ta
ciągle rośnie.
AUTOR: Magdalena
Burzyńska
ZDJĘCIA: prywatne archiwum Katarzyny
Jarugi
|
|
|
|
|
| |
|
SALON KULTURY I SZTUKI POLISHWINNIPEG |
PISARZE
Halina Gronkowska- Gartman
Zofia Monika Dove (Gustowska)
Małgorzata Kobyliński
Maria
Kuraszko
Aleksander Ratkowski
Ks.
Krystian Sokal
Marek
Ring
Wojciech Rutowicz
Ron Romanowski
ARTYŚCI
Jan
Kamieński
Wioletta Los
Jolanta
Sokalska
Małgorzata Świtała
Wanda Sławik
Ewa Tarsia |
Witamy w Salonie Kultury i Sztuki
Polishwinnipeg promującym najciekawszych artystów, pisarzy, ludzi
kultury Polaków lub polskiego pochodzenia
działających w Kanadzie.
W tym salonie kultury i sztuki znaleźć będzie można twórczość
literacką, poetycką a także zdjęcia prac artystów, które zadowolą
różnorodne upodobania estetyczne. ZAPRASZAMY do częstego
odwiedzania tej stron.
PISARZE
 Ksiądz
Krystian Sokal
urodził się i wychował w
Ząbkowicach Śląskich. Święcenia kapłańskie otrzymał
26 maja
1984 roku. Ksiądz Krystian Sokal słowo Boże głosił między
innymi na misjach w Zambii. 20 czerwca 2007 przyjechał do
Kanady i rok pracował wśród Indian w Fort Aleksander a
obecnie posługę kapłańską pełni w Carman.
Pierwsze wiersze ks. Krystian pisał już w szkole podstawowej
i średniej. Później w kapłaństwie zaczęły się głębsze
przemyślenia dotyczące życia i wiary, a także przyrody.
Wiersze ks.Krystiana Sokala...
Wywiad z ks. Krystianem:
|
|
 Małgorzata
Koblińska przyjechała do Kanady w 1992 roku. Ukończyła
studia na Uniwersytecie Winnipeg w zakresie biznesu
i
pracuje w Manitoba Public Insurance. Od dawna pisze poezje i
sztuki sceniczne o tematyce religijnej, które wystawia w
parafii Św. Ducha w Winnipegu. Jak twierdzi to co pisze
oddaje jej "wewnętrzne przeżycia i
jest drogą do człowieka".
Wiersze Małgorzaty
Kobyliński...
Wywiad z Małgorzatą Kobyliński:
Małgorzata Kobliński prezentuje swoją twórczość
|
 Aleksander
Radkowski pochodzi z Wrocławia,
a w Kanadzie przebywa od l8-stu lat. Z zawodu jest
elektromechanikiem i turystą-rekreatorem.
Przez dłuższy
czas parał
się sportem. W
Kanadzie założył
rodzinę
i ma jedną
córkę
Kasię.
Pracuje w Szpitalu. Wypowiedź
poety: "Pisanie
jest to jeden z najlepszych sposobów wyrażania
swoich myśli
i odczuć. A
także
utrwalenia tego co w danej chwili się
przeżywa
lub kiedyś
przeżywało,
a w jakiej formie to sprawa indiwidualna. Ja wybrałem
wiersz. Ta forma pisania najbardziej mi chyba odpowiada i w
niej czuję
się
stosunkowo dobrze".
Wiersze Aleksandra
Radkowskiego... |
 Marek
Ring w wywiadzie dla polishwinnipeg poezji mówi :"uważam,
że poezji wcale nie należy rozumieć - trzeba ja przyjąć,
przeżyć i niekoniecznie zaakceptować jako swój punkt
widzenia świata czy zjawisk. Ważne natomiast jest, żeby
poezja rozbudziła wyobraźnię i pewną osobistą uczuciowość,
która gdzieś zawsze drzemie w nas i niechętnie się ujawnia.
Często nie zdajemy sobie nawet sprawy z naszych odczuć i
poezja powinna pomoc nam je uczłowieczyć.
Wiersze Marka Ringa...
Wywiad z Markiem Ringiem |
Maria
Kuraszko pochodzi
z okolic Chełma
Lubelskiego. Ukończyła Akademię
Rolniczą
we Wrocławiu,
gdzie pracowała
do czasu wyjazdu z Polski. W Winnipegu mieszka od 1990 roku.
Pracuje na Uniwersytecie Manitoba. Motto Marii Kuraszko: "Często
patrzę
i nie zauważam.
Często słucham
i nie zauważam.
Niekiedy tylko patrzę
i widzę,
słucham i słyszę."
Wiersze Marii
Kuraszko...
Wywiad z Marią Kuraszko |
ARTYŚCI
 Wioletta
Los przyjechała do Kanady w 1993 roku. Jej
twórczość narodziła się właściwie w Polsce, kiedy to
zdecydowała się podjąć naukę w szkole artystycznej. Tam pod
kierunkami dobrze znanych artystów- profesorów Moskwy,
Solskiego, Gurguła, Moskały zdobyła wiedzę i doświadczenie,
które było niezbędne do wykonywania prac artystycznych. O
swoim malowaniu mówi "Maluję tak jak widzę, jak czuję a
przeżywam wszystko bardzo mocno. Jestem tylko artystką a
pędzel jest środkiem wyrazu, jaki niebo włożyło w moje ręce.
Malując zwykła filiżankę herbaty pragnę uczynić, aby była
obdarzona duszą lub mówiąc bardziej precyzyjnie wydobyć z
niej istnienie."
Twórczość Wioletty Los...
Wywiad z Wiolettą Los:
|
Małgorzata Świtała
urodziła się w Kanadzie i mieszka w Winnipegu. Ukończyła
sztukę reklamy na Red River Communitty College, kształciła
się również na lekcjach malarstwa olejnego w Winnipeg Art
Galery u znanej kanadyjskiej artystki. Ponad 20 lat rozwija
swój talent artystyczny pracując jako artysta grafik i
ilustrator. Pani Małgorzata prezentuje swoje obrazy na
licznych wystawach w Kanadzie, Islandii, Rosji a także kilka
razy w Polsce. Jej prace znajdują się w wielu prywatnych
kolekcjach w Kanadzie Stanach Zjednoczonych, Brazylii a
także w Europie.
Artystka maluje nieustannie zmieniając się i poszukując
środków artystycznego wyrazu. Początkowo w jej twórczości
dominowała martwa natura, pejzaże i kwiaty. Zainteresowania
zmieniały się przechodząc od realizmu do obecnie
surrealizmu.
Twórczość Małgorzaty
Świtały...
Wywiad z Małgorzatą Świtałą:
|
 Jolanta
Sokalska jest artystką, która tworzy w
szkle. Ukończyła Akademię Sztuk Pięknych we Wrocławiu na
wydziale szkła. Jak mówi
zawsze, odkąd pamięta, czuła się wyjątkowo dobrze w
obecności sztuki. Na pytanie, co ją inspiruje do twórczości
odpowiada: ”Wszystko i wszyscy są dla mnie inspiracją. Z
każdej sytuacji wyciągam "dane", które odkładam w umyśle,
potem konstruuje z nich konkretny projekt, koncepcje, która
przedstawiam wizualnie.” W Winnipegu Jolanta Sokalska ma
studio artystyczne w William Cre&eEry Art Complex przy 125
Adeladie St.
Twórczość Jolanty
Sokalskiej...
Wywiad z Jolantą Sokalską |
Jan Kamieński urodził się
w 1923 roku, swoje lata dzieciństwa i młodości spędził w
Poznaniu. Jako nastolatek przeżywa inwazje hitlerowską i
sowiecką na Polskę. Podczas wojny był cieżko ranny, jako 17.
latak czynnie działał w podziemiu. Wojenne doświadczenia
opisał w książce Hidden in the Enemy`s Sight. Talent
malarski kształcił na Akademii Sztuk Pięknych w Dreźnie skąd
w 1949 roku emigrował do Winnipegu. Od 1958 do 1980 roku
pracował w
Winnipeg Tribune jako dziennikarz, felietonista, krytyk
sztuki, publicysta i rysownik. Obrazy Jana
Kamieńskiego można oglądać w Winnipeg Art Gallery.
Twórczość Jana
Kamieńskiego...
Wywiad z Janem Kamieńskim |
|
|
|
|
| |
Kalendarz Wydarzeń
|
18 września 2009 r.
godzina 19:00 |
Towarzystwo Przyjaciół Polskiej Kultury i Sztuki
,,Zachęta" zaprasza całą Polonię na wieczór
poetycko-muzyczny zatytułowany
,,W
poszukiwaniu wolności 1939-1989".
Wieczór odbędzie się
w dniu 18 września, 2009 r. o godzinie 19:00, w
Towarzystwie Muzealnym ,,Ogniwo" przy 1417 Main
Street.
W programie będą prezentowane utwory poetów
zamieszkałych i tworzących w Winnipegu. Utwory
muzyczne będą wykonywane przez Łucję Herrmann, Lilianę Romanowską i Bolesława Łuckiego.
Wstęp wolny.
Polish Arts Guild "Zachęta" invites everyone to
the poetry and music evening "In Persuit of
Freedom 1939-1989". Readings in Polish and
English by Manitoba poets will take place on
September 18th, 2009 at 7:00 pm in the Polish
Museum "Ognivo", 1417 Main Street. Please join
us for a unique evening.
Free admission.
|
|
OGŁOSZENIA |
City
of Winnipeg - Curb side giveaway weekend
- Sept 26-27
In order to
divert garbage from the landfill, the City of
Winnipeg is having a "garage sale" sort of speak on
the days mentioned above. The idea is to take the
items you would normally put in a garage sale
(gently used items etc..) and put them out on the
curb with the item marked FREE. If anyone wants it,
they can come and take it.
TEATR
POPULARNY ZAPRASZA !!!
2
października (piątek godz.20:00) i
3
października,
(sobota godz.19:00) 2009,
dwunasta premiera Teatru - liryczna
komedia Andrzeja Wanata pt.
“PRAGNIENIE”.
W
rolach wiodących zobaczymy debiutującą gościnnie na
naszej scenie, aktorkę kanadyjsko – polską , panią
Bernadetę Wrobel z Toronto,
wcieli się Ona w postać młodej rozwódki po przejściach.
W roli Wiktora Zawady, starszego mężczyzny z
przeszłością mało udaną, aktorce partneruje pan Jerzy
Kopczewski, który też przedstawienie reżyseruje.
UWAGA : "MAZEPA"
Przed spektaklami PRAGNIENIA i w przerwach 8 go
listopada (niedziela godz.18:00)
prowadzona będzie sprzedaż biletów na kanadyjska
premiera tragedii Juliusza listopadową, uroczystą
premierę Słowackiego.
“MAZEPY” Juliusza Słowackiego. Spektakl ten scena nasza
realizuje w ramach
"Roku Słowackiego 2009".Teatr przygotowuje
Bilety do nabycia w przedsprzedaży w cenie $25.00
przedstawienie z wielkim rozmachem, przy
w polskich sklepach oraz pod nr: 604 596 4238 Surrey
nadzwyczajnym nakładzie sił i środków
604 430 6791 Burnaby 604 596 6972 Delta finansowych.
Przepiękne kostiumy i broń
do sztuki pozyskano w Polsce, od firmy Zodiak
Uwaga : bilety w dniu spektaklu w kasie teatru w cenie
Production -Jerzego Hoffmana. Były one
$ 30.00 projektowane i wykonane dla słynnego filmu
“Ogniem i Mieczem”.
WIĘCEJ INFORMACJI :
www.teatrpopularny-populartheatre.ca
Polish
Association Northern Ireland Newsletter - July`09 edition:
Mecz piłki nożnej w
Belfaście
Miedzykulturowy mecz piłki nożnej pomiedzy Polakami a
lokalnymi mieszkańcami odbędzie się 5.09.2009 o godzinie 11
w ramach corocznego Międzykulturowego Tygodnia w The
Village/Promowanie Różnorodności w Midgley Park.
W czasie meczu odbywac się będą różne warsztaty, malowanie
twarzy dla dzieci i inne atrakcje. Zwycięska drużyna otrzyma
puchar Tommy`ego Morrowa.
Od 14.00 do 16.00 przewidziano integracyjne wspólne
spożywanie różnych trunków i degustację pierogów i chińskich
dań.
Calość ma na celu kontynuację promowania dobrych relacji
między społecznościami mieszkającymi w The Village.
Organizatorzy wydarzenia to Greater Village Regeneration
Trust, Village Focus Group, South Belfast Roundtable,
Belfast City Council, Stowarzyszenie Polskie, Chinese
Welfare Association i Police Service of Northern Ireland.
Football game in Belfast on 5th September
Intercultural football game between Poles and local dwellers
of The Village area will be held on 5th September at 11 am
in Midgley Park. The winning team will get a Tommy Morrow`s
cup.
During the game various workshops will be taking place
(Chinese calligraphy , among others) and face painting for
children.
From 2 pm to 4 pm we cordially invite football fans for a
socializing event combined with tasting Polish pierogi and
Chinese food.
The aim of the event is promoting good relations between
communities living in The Village. The organizers include:
Greater Village Regeneration Trust, Village Focus Group,
South Belfast Roundtable, Belfast City Council, PANI,
Chinese Welfare Association and Police Service of Northern
Ireland.
Kolejne spotkanie doradczo-informacyjne z policją
6 września w godzinach 16.00- 18.00 w siedzibie
Stowarzyszenia odbędzie się kolejne spotkanie
informacyjno-doradcze z przedstawicielami PSNI.
Surgery with PSNI
On 6th September between 4 pm- 6 pm in the premises of The
Association another surgery with PSNI will be held.
Puchar Stowarzyszenia w piłce nożnej
Stowarzyszenie Polskie w Irlandii Północnej przy współpracy
drużyny Red Eagles ma zaprasza polskie drużyny piłkarskie z
terenu Irlandii Północnej do wzięcia udziału w turnieju o
puchar Stowarzyszenia Polskiego, który rozegrany zostanie w
dniach 11 października (eliminacje) i 18 października (faza
pucharowa i finał). Wspólnie z Red Eagles podjeliśmy decyzje,
że chętne do wzięcia udziały drużyny zobowiązane są do
uiszczenia wpisowego w wysokości 80 funtów, które w całości
przekazane zostanie na nagrody za miejsca 1-3. Zapisy
przyjmowane są pod adresem mailowym biuro@polskibelfast.pl –
jako temat prosimy wpisać "Turniej Piłkarski".
PANI Football Cup
PANI and the Polish football team The Red Eagles invite
Polish football teams from Northern Ireland to take part in
the PANI Football Cup – 11 Oct (qualifiers) and 18 October
(finals). The entry fee for Polish teams is 80 pounds which
will cover the awards for taking the places 1-3. Contact
details: biuro@polskibelfast.pl. As a subject of the email
please put : “Turniej piłkarski”
Angielski dla matek z dziećmi
Stowarzyszenie Polskie przeprowadza nabór mam, które
chciałby uczyc sie języka angielskiego razem ze swoimi
dziećmi. Osoby zainteresowane prosimy o kontakt z Moniką
Zimińską pod numerem telefonu
078788554009 lub pod adresem monika@polskibelfast.pl
English classes for mothers with kids
PANI offers English classes for mums with their kids.
Interested mums please contact Monika Zimińska at
078788554009 or via email: monika@polskibelfast.pl
Wiecej na
www.PolishAssociation.org i
www.polishbelfast.co.uk/forum/
More at
www.PolishAssociation.org and
www.polishbelfast.co.uk/forum/
Contact details:
Polish
Association Nortnern Ireland
7 North Street,
Belfast, BT1 1NH
tel: (+44) 028 90321232
Maciek Bator -
maciek.bator@polishassociation.org, (+44) 07930476649
Monika
Ziminska - monika.ziminska@polishassociation.org, (+44)
07878554009
Aleksandra
Lojek - Magdziarz - aleksandra@polishassociation.org, (+44)
07916574225
Forward
this e-mail to All Your Polish Friends & American History
Buffs
KOSCIUSZKO HAS ARRIVED!
In bookstores now is The Peasant Prince: Thaddeus Kosciuszko
and the Age of Revolution, by Alex Storozynski, the first
comprehensive biography of the most legendary figure in
Polish history.
Who was Thaddeus Kosciuszko?
In the United States ...
He tried to buy Thomas Jefferson's slaves and free them.
· He designed the blueprints for West Point, which Benedict
Arnold sold to the British.
· He planned the Battle of Saratoga, the turning point of
the American Revolution.
· He stood up for the rights of Native Americans, and the
chief of the Miami Indian tribe gave him a tomahawk/peace
pipe as a sign of appreciation.
In France ...
The French Revolutionaries made him an honorary "Citizen of
France."
· He warned these same revolutionaries about Napoleon
Bonaparte.
· Three weeks later, Napoleon staged a coup d'etat and took
over France.
In Poland...
He led a Revolution to free the peasants from serfdom and
end feudalism.
· He was joined by a black man named Jean Lapierre who tried
to help him to free white slaves.
· The Jews started a Jewish "Bearded cavalry" to fight along
side of him.
· The Jewish cavalry leader called him "a messenger from
God."
Kosciuszko was a prince of tolerance who stood up for the
rights of European serfs, African Slaves, Native American
Indians, Jews, Women and all groups that were
disenfranchised. Even Thomas Jefferson called Kosciuszko,
"The purest son of liberty I have ever known."
For more info see:
http://www.nydailynews.com/ny_local/queens/2009/04/14/2009-04-14_pulitzer_winner_crafts_book_on_legendary_hero_kosciuszko.html
http://peasantprince.com/
From Publishersweekly.com
http://www.publishersweekly.com/article/CA6646878.html?industryid=47159
The Peasant Prince: Thaddeus Kosciuszko and the Age of
Revolution Alex Storozynski. St. Martin's/Dunne, $27.95
(352p) ISBN 978-0-312-38802-7
Prize-winning journalist Storozynski pulls military
strategist and engineer Thaddeus Kosciuszko (1746-1817) back
from the brink of obscurity by including almost every
documented detail to create the first comprehensive look at
a man who once famously symbolized rebellion. His were the
plans sold to the British by Benedict Arnold. And
Kosciuszko's years of devotion to the American cause framed
his efforts to transform Poland into a self-governing
republic freed from the oversight of Russia's interests. He
antagonized Catherine the Great and, later, Napoleon.
Kosciuszko rallied the first Jewish military force since
biblical times to fight for Polish independence, and
consistently supported equality and education for peasants,
Jews, Muslim Tatars and American slaves-which earned him the
devotion of the masses and lectures by the upper classes.
Readers of military and American history should take note:
the minute details will enthrall devotees. Casual readers
will benefit from Storozynski's expert crafting of a
readable and fact-filled story that pulls readers into the
immediacy of the revolutionary era's partisan and financial
troubles. (May)
Author's Bio:
http://www.kosciuszkofoundation.org/News_Storozynski_Bio.html
Author contact:
alex@thepeasantprince.com
We are
currently looking for someone from the Polish community in
Winnipeg who really loves music and would be interested in
learning more about a series of world music house concerts
that we are organizing. Could you please forward this email
to interested members of your community and ask them to
contact me this week?
Wanted:
People from 12
different ethnic communities in Winnipeg who LOVE music to act
as presenters (hosts) for an exciting new project that brings
concert quality performances into your home!
We are gearing
up to have our first concerts in September, but need to identify
which 12 Winnipeg ethnic groups are participating no later than
the end of April. Contact Larry Kiska at 480-3380 x 205 and
visit our website:
www.harmonicplanet.homeroutes.ca
for more details.
Harmonic Planet
is a “World Music House Concert” project created to unite
people of different cultures in a cross-cultural musical
sharing by organizing a concert series right in the living
rooms of committed community volunteer participants. The
objective of Harmonic Planet is to musically celebrate and
engender cultural solidarity between refugees, other
newcomers and long time residents of Canada by animating
this concert series in which, each culture is represented in
concert in the homes of each participant. The depth of
musical wealth that immigrant artists from everywhere have
brought to Canada is immeasurable
and Harmonic Planets is designed to provide a whole new
opportunity for these artists and for the audience.
What Is A House Concert?
A house concert is
exactly what it says it is. It’s a full concert by an artist
delivered in the living room with the same gusto and skill as if
it were a concert hall or festival stage. House concerts of all
kinds exist across North America and enjoy an extraordinarily
committed audience. People pay to get in and sit quietly and
listen.
Harmonic Planet
is a project of Home Routes,
which is a nationally based not-for-profit house concert network
that operates from Alberta to Ontario. What we do is recruit
community based volunteers into circuits of 12 houses and we
offer artists 12 shows in a two-week period. We do this six
times a year in Sept, Oct, Nov, Feb, Mar and April. Home Routes
create circuits that stretch hundreds of kilometres but Harmonic
Planet is an urban based, single city, multi-ethnic series in
which each of the 12 participants is recruited from a different
cultural background and over the course of two years each
culture within the circuit host concerts by every other culture
within the circuit. House concert traditions in North America
include the host accommodating and feeding the artists for the
night so not only do you put on a show, you have a real chance
to make friends with some of the most fascinating people you’ll
ever encounter. It is the absolute best non racist inter-active
human relations exercise possible and the music will blow you
and you family and your friends and their friends, away.
How can one get involved?
Talk to
Larry Kiska
in Winnipeg at 480-3380 ext 205 and he'll tell you all you need
to know about the series. For more information try www.harmonicplanet.homeroutes.ca.
Larry Kiska
Home Routes
Harmonic Planet Project
Tel: (204)
480-3380 x 205
FSWEP
Campaign 2008-2009
Department Name:
Public Service Commission
Closing Date: September 30, 2009 -
23:59, Pacific Time
Useful Information
Reference Number: PSC08J-008969-000202
For
more information about FSWEP please visit: http://www.jobs-emplois.gc.ca/srp-fswep-pfete/index_e.htm
The core of the program is a computerized national
inventory of students seeking a job with the federal
public service. This inventory is managed by the Public
Service Commission (PSC) of Canada, the agency that
administers various federal government staffing
programs.
Students who would like to find a job within the federal
government must first complete the FSWEP application
form, which is available only on-line.
Below
is a list of the departmental programs for the FSWEP
Campaign.
Departmental programs differ from the FSWEP general
inventory, as the participating organizations are given
the opportunity to create separate postings to hire for
specific positions, academic levels, and/or specialized
fields of study. Information on the organization, the
job description, the requirements of the position and
the recruitment period are indicated on each posting.
When you apply for a departmental program, your
application will be housed in two locations: the FSWEP
general inventory and the departmental program
inventory. Your application will only move to the
departmental program inventory if you meet all of the
FSWEP eligibility criteria and the job requirements
listed on the advertisement. If not, your application
will still be located in the FSWEP general inventory for
other positions.
You are able to apply to as many programs as you wish
provided that you meet the requirements listed on each
posting.
Click on the program title for more information on each
program.
Departmental Program
https://psjobs-emploisfp.psc-cfp.gc.ca/psrs-srfp/applicant/page1800?toggleLanguage=en&psrsMode=&poster=63629&noBackBtn=true
|
Reklama w Polonijnym Biuletynie
Informacyjnym w Winnipegu
Już od maja
zapraszamy do reklamowania się w naszym
Biuletynie, który odwiedza z miesiąca na miesiąc coraz
więcej internautów.
Nasza strona nabiera popularności z
miesiąca na miesiąc. Tylko w Grudniu 2008, (miesiącu o stosunkowo
małej ilości imprez polonijnych) Polishwinnipeg.com odwiedziło
niemal 7000 internautów. Już w styczniu 2009 niemalże 8000.
Wykres ilości
użytkowników
strony Polishwinnipeg.com za okres październik 2007 do stycznia 2009.
Wykres odsłon stron Polishwinnipeg.com za okres
październik 2007 do stycznia 2009
Reklama na naszych łamach to znakomita
okazja do zaprezentowania swojej działalności i usług -
oferujemy Państwu kilka podstawowych, skutecznych
reklamowych form, których cena znajduje się poniżej.
Zainteresowanych - prosimy o wysłanie do nas maila bogdan@softfornet.com
Cennik
reklam:
1. Reklama (kopia wizytówki biznesowej,
logo firmy z tekstem reklamującym o wymiarach wizytówki,
tekst reklamujący również w wymiarach wizytówki..., jest
doskonale widoczna, gwarantuje skuteczność przekazu.
|
Czas wyświetleń |
Cena promocyjna |
Cena regularna |
|
Rok |
$200 |
$400 |
|
Pół roku |
$120 |
$240 |
|
Miesiąc |
$90 |
$180 |
|
Dwa wydania |
$40 |
$80 |
2. Reklama indywidualna w promocji $200
Twoja reklama trafi do internautów zapisanych na
naszej liście jako
jedyna wiadomość w mailu od nas.
3. Artykuł na zamówienie w promocji $200
Napiszemy i opublikujemy na stronie Biuletynu artykuł o
Twoim biznesie
lub serwisie.
4. Sponsorowanie działów naszego
Biuletynu,
np. Polonijny Kącik Kulinarny sponsowrwany przez
Restaurację
XXX
|
Czas wyświetleń |
Cena promocyjna |
Cena regularna |
|
Rok |
$200 |
$500 |
|
Pół roku |
$120 |
$300 |
5. Sponsorowanie Polonijnego Biuletynu
Informacyjnego w Winnipegu $500/rok
Sponsorzy Biuletynu będą umieszczeni na
specjalnej stronie zbudowanej przez nas. Strona
będzie uaktualniana na życzenie sponsora bezpłatnie do
10 zmian na rok.
Link do strony sponsora będzie się znajdował w
każdym wydaniu biuletynu.
|
