Na stronie naszego Biuletynu możesz złożyć życzenia swoim bliskim , znajomym, przyjaciołom... z różnych okazji: urodziny, ślub, narodziny dziecka, jubileuszu, świąt... Do życzeń możesz dodać zdjęcie, ale nie jest to konieczne (zdjęcie dodaj pod warunkiem, że jesteś jego autorem i zgadzasz się na umieszczenie go na naszej stronie) .

Życzenia prosimy przesyłać na adres: jolamalek@onet.eu

Kto składa życzenia np. Jan Kowalski

Z jakiej okazji składasz życzenia np. Z okazji 18 urodzin

 Treść życzeń

Twoje życzenia zostaną opublikowane w serwisie dopiero po akceptacji zespołu redakcyjnego w kolejnym numerze Biuletynu. 

Wszystko, co było Twoim marzeniem..
co jest i będzie w przyszłości,
niech nie mija z cichym westchnieniem
lecz się spełni w całości.
Wszystko, co piękne i upragnione
niech będzie w Twoim życiu spełnione!

Dla Eweliny Rodzice



 

Tragiczna sytuacja na Północy

Analiza danych dotyczących zdrowia w Kanadzie wykazała, że gruźlica występuje 185 razy częściej w społeczności kanadyjskich Inuitów niż w całym kanadyjskim społeczeństwie.
W dodatku sytuacja pod tym względem wśród Inuitów stale się pogarsza, podczas gdy w całym kanadyjskim społeczeństwie przypadków zachorowań na gruźlicę jest coraz mniej.
Organizacje reprezentujące Inuitów uważają, że sytuacja jest alarmująca i że czas zwrócić na nią uwagę polityków.
Jest to pierwszy przypadek, kiedy dostępne są analizy danych ukazujące częstotliwość występowania gruźlicy na północy Kanady. Jest to możliwe dzięki współpracy Public Health Agency of Canada, która przeprowadza takie analizy.
W czterech regionach zamieszkiwanych głównie przez Inuitów gruźlica występuje u 157,5 osób na każde 100.000 osób, podczas gdy na południu - u 0,8 osób na 100.000.
Na południu jednak wskaźnik jest znacznie wyższy wśród mieszkającej tam ludności rdzennej - o 31 razy wyższy niż w pozostałych sektorach społeczeństwa.
Co do grup wiekowych najbardziej zagrożona jest grupa osób starszych, które mogły mieć kontakt z gruźlicą w czasie epidemii w latach 50. i 60.
Druga grupa o najwyższym wskaźniku zachorować to osoby w wieku 20-25 lat.
Badanie przeprowadzone przez Canadian Medical Association Journal wykazało, że 70 proc. małych dzieci inuickich żyje w domach, gdzie nie ma dosyć jedzenia.
W każdym domu w tych społecznościach mieszka o 50 proc. więcej osób niż gdzie indziej, a domy są starsze i mniejsze.
Wśród Inuitów jest także dużo więcej palaczy - 53 proc.
W sumie w Kanadzie mieszka zaledwie 55.000 Inuitów.
Sytuacja w tej społeczności jest bardzo poważna. Śmiertelność noworodków jest tam czterokrotnie wyższa niż średnia w Kanadzie.
Trzykrotnie częściej niż gdzieś indziej w Kanadzie dochodzi tam do urodzenia się wcześniaków.
Gruźlica jest uważana za chorobę ludzi biednych. Rozwija się w domach, gdzie mieszka za dużo osób, niedożywionych i niemających dostępu do służby zdrowia. Takie jest właśne życie ludzi na Północy Kanady.
Anna Głowacka Gazeta Dziennik Polonii w Kanadzie

Antykoncepcja - tak, aborcja - ?

Najnowsze badanie opinii publicznej wykazało, że Kanadyjczycy w znacznej większości popierają zapewnienie środków antykoncepcyjnych najbiedniejszym kobietom na świecie. Mniej stanowczo wypowiadają się jednak na temat aborcji w takich przypadkach.
Sondaż Canadian Press Harris-Decima został przeprowadzony w związku z debatą towarzyszącą planom premiera Stephena Harpera, który chce na szczycie G-8 namówić pozostałe państwa do popierania opieki zdrowotnej i pomocy dla kobiet i dzieci na świecie.
74 proc. zapytanych o zdanie uważa, że plan powinien zawierać rządowe finansowanie antykoncepcji. Tylko 21 proc. było temu przeciwnych.
Na pytanie czy to samo dotyczy aborcji, 48 proc. było przeciwnych, a 46 proc. za.
W czasie głosowania nad wnioskiem przestawionym przez Partię Liberalną, aby rząd włączył pełny wachlarz opcji dotyczących planowania rodziny, a także zdrowia płciowego i reprodukcyjnego do swojego planu na G-8, konserwatyści głosowali przeciwko.
Minister współpracy międzynarodowej Bev Oda nazwała wniosek oczywistym i konfliktogennym sposobem na wznowienie debaty na temat aborcji, na co rząd nie ma absolutnie ochoty.
Na pytanie, czy plan ma zawierać finansowanie aborcji, minister Oda powiedziała, że rząd nie wyklucza żadnych opcji.
Jest to zmiana stanowiska w stosunku do prezentowanego przez ministra spraw zagranicznych Lawrence'a Cannona, który w ubiegłym tygodniu zapewnił, że plan Harpera nie będzie zawierał planowania rodziny pod jakąkolwiek postacią. Rząd miał rzekomo zmodyfikować swoje stanowisko wobec postaw społeczeństwa.
Najbardziej przeciwni finansowaniu aborcji w krajach rozwijających się ze środków rządowych są konserwatyści, wśród których 61 proc. jest przeciwnych, a tylko 33 za.
Wśród innych partii, większość popiera finansowanie aborcji. Oto wyniki poszczególnych partii:
Partia Liberalna - za - 55 proc.
NDP - za - 65 proc.
Bloc Quebecois - 60 proc.
Partia Zielonych - 54 proc.
Liberałowie jednak muszą uważać, bo 40 proc. ich zwolenników jest przeciwna aborcji.
Anna Głowacka Gazeta Dziennik Polonii w Kanadzie

Dalej...

Naukowcy odkryli nieznanego dotąd przodka człowieka

Badania genetyczne wskazują na istnienie hominida, który żył na południu dzisiejszej Rosji około 40 tysięcy lat temu. Opis sensacyjnego odkrycia zamieszcza prestiżowy tygodnik naukowy "Nature".

Naukowcy zbadali mały fragment kości palca znaleziony w 2008 roku w jaskini Denisowa w górach Ałtaj na południu Syberii. Szczegółowej analizie poddano DNA mitochondrium - małej struktury komórkowej, która ma własne DNA niezależnie od jądra. Mitochondrialne DNA przekazywane jest po linii matki. Kość znajdowała się w warstwie archeologicznej datowanej na 48-30 tys. lat. Prawdopodobnie należała do kobiety, którą nazwano "kobietą X".

Materiał genetyczny sekwencjonował ekspert niemieckiego Instytutu Maxa Plancka - Johannes Krause. W rozmowie z "Nature" zapewnia, że zrobił to bardzo dokładnie: - Wykonaliśmy mnóstwo testów, by wykluczyć pomyłkę. Jesteśmy pewni, że DNA należy do nieznanego dotąd hominida, różniącego się od neandertalczyków czy ludzi współczesnych - mówi.

Badania wskazują, że nowo odkryty gatunek żył od 48 do 30 tysięcy lat temu w centralnej Azji. Jego przodkowie prawdopodobnie wyemigrowali z Afryki niezależnie od przodków neandertalczyka i człowieka współczesnego. Niewykluczone, że grupy tych wszystkich trzech gatunków żyły w środkowej Azji obok siebie, w tym samym czasie.

Zbadane DNA mitochondrialne wskazuje, że neandertalczycy, ludzie współcześni i nowo odkryci hominidzi mieli wspólnego przodka. W badaniach brali udział naukowcy z Niemiec, Austrii, Rosji i Stanów Zjednoczonych.
(IAR)

List Hitlera "z nadzieją na serdeczne relacje" sprzedany 2010-03-24 (17:15)

List Adolfa Hitlera z 1931 roku został sprzedany za 8 tys. funtów (równowartość ok. 35 tys. zł) na aukcji w londyńskim domu aukcyjnym Bonham - podały brytyjskie i amerykańskie media. W liście Hitler wyraża nadzieję na "prawdziwie serdeczne relacje" między Wielką Brytanią a Niemcami.

W niecałe półtora roku po napisaniu tego listu Hitler został w 1933 roku kanclerzem Niemiec.

Jednostronicowy list datowany na 30 września 1931 roku był odpowiedzią Hitlera na "uprzejme zaproszenie" wystosowane przez brytyjskiego dziennikarza Seftona Delmera, by napisał artykuł o kryzysie gospodarczym, przed jakim staje Wielka Brytania. Delmer był wówczas berlińskim korespondentem "Daily Express" i wkrótce stał się pierwszym brytyjskim dziennikarzem, który przeprowadził wywiad z Hitlerem i towarzyszył mu w samolocie podczas kampanii wyborczej w 1932 roku.

Prośbie Delmera Hitler odmówił, a w liście wyraża nadzieję na nowe porozumienie miedzy Niemcami a Wielką Brytanią w miejsce powojennego stanu rzeczy ukształtowanego Traktatem Wersalskim z 1919 roku.

Hitler napisał: "Mam nadzieję, że z tego kryzysu wyrośnie nowa gotowość w Wielkiej Brytanii do poddania przemyśleniom ostatnich 12 lat".

Nabywca z Ameryki, Kenneth Rendell, który jest właścicielem muzeum II wojny światowej w stanie Massachusetts, ocenił, że była to "nieprawdopodobna okazja". Dodał, że byłby gotów zapłacić za list nawet 50 tys. funtów - pisze "The Times".

Według cytowanego przez CNN brytyjskiego historyka wojskowości i polityki Andrew Robertsa, list był typowym przykładem usypiania czujności zachodnich demokracji. Jak mówił Roberts Hitler wielokrotnie podkreślał wspólnotę interesów Niemiec i Wielkiej Brytanii, i napisał wiele takich listów. W ten sposób skłaniał do polityki ustępstw wobec Niemiec. - Polityka ustępstw była jego zasadniczym przesłaniem aż do wybuchu wojny - przypomniał Roberts.

Politykę ustępstw w stosunku do Niemiec prowadziła Wielka Brytania i Francja zwłaszcza w drugiej połowie lat 1930.; jej kulminacją była konferencja monachijska z 1938 roku, na której zgodzono się na przyłączenie Kraju Sudeckiego do Rzeszy.
(PAP)

Litewski rząd zaakceptował ustawę o pisowni polskich nazwisk

Litewski rząd na środowym posiedzeniu zaaprobował projekt ustawy o pisowni nazwisk, który zezwala na zapis imion i nazwisk w paszportach nie tylko w języku litewskim, lecz także w innych językach, opartych na alfabecie łacińskim, m.in. po polsku.

Jak poinformowała szefowa wydziału prawnego urzędu premiera Litwy Weronika Baliuniene, "zaaprobowany projekt ustawy jest jedynie poprawionym wcześniejszym rządowym projektem ustawy o pisowni nazwisk, który miał być już omawiany w Sejmie w ubiegły wtorek, ale został wycofany spod obrad".

Projekt ustawy był wycofany w celu dostosowania go do wymogów konstytucji. Jak zaznaczył premier Andrius Kubilius, w celu rozwiania wszelkich wątpliwości, proponuje się też Sejmowi, by w sprawie pisowni nazwisk zwrócił się do Sądu Konstytucyjnego raz jeszcze.

- Jesteśmy zdecydowani prosić o wyjaśnienie - powiedział Kubilius po środowym posiedzeniu rządu.

Jesienią ubiegłego roku Sąd Konstytucyjny orzekł, że obywatele Litwy narodowości nielitewskiej, w tym Polacy, w paszportach mogą mieć zapisane nazwiska w formie oryginalnej, ale nie na pierwszej stronie dokumentu, tylko na dalszych stronach, jako zapis pomocniczy.

Po orzeczeniu Sądu Konstytucyjnego premier Kubilius oznajmił, że nie jest to ostateczne rozstrzygnięcie kwestii pisowni nazwisk na Litwie. Zauważył, że przy rozwiązaniu tego problemu "trzeba mieć na uwadze fakt, że prawa do autentycznego imienia i nazwiska broni Europejski Trybunał Praw Człowieka".

Na początku br. rząd przygotował projekt ustawy o pisowni nazwisk, który zadowala Polaków mieszkających na Litwie, ma on jednak w Sejmie wielu przeciwników, m.in. w partii konserwatywnej Kubiliusa, którzy twierdzą, że jest on sprzeczny z konstytucją.

Kwestia pisowni nazwisk polskich na Litwie jest od lat jednym z najbardziej drażliwych problemów w stosunkach polsko-litewskich. Wprowadzenie pisowni nazwisk polskich na Litwie i litewskich w Polsce z użyciem wszystkich znaków diakrytycznych przewiduje traktat polsko-litewski z 1994 roku.
Aleksandra Akińczo (PAP)

Zniknęła wyspa, o którą walczyły dwa państwa

Przez ponad 30 lat Indie i Bangladesz spierały się o kontrolę nad skalistą wysepką w Zatoce Bengalskiej. Niedawno problem rozwiązał się sam. Rosnący poziom wód w zatoce sprawił, że wyspa całkowicie zniknęła pod wodą - pisze agencja Associated Press.

Zarówno Indie i Bangladesz zgłaszały prawa do długiej na 3,5 i szerokiej na 3 km niezamieszkanej wysepki. Bangladesz nazywał ją South Talpatti, a Indie New Moore. Na wyspie nie było żadnych stałych budowli. W 1981 roku Indie wysłały na nią żołnierzy, którzy zatknęli flagę tego kraju.

- To, czego te dwa kraje nie mogły osiągnąć przez lata negocjacji, zostało rozwiązane przez globalne ocieplenie - zauważa Sugata Hazra, oceanograf z Uniwersytetu Jadavpur w Kalkucie. Dodaje, że z badań przeprowadzonych przez jego uczelnię wynika, iż do 2000 roku poziom wód wzrastał o około 3 milimetrów rocznie, a w ciągu ostatniej dekady wzrost wynosił 5 milimetrów rocznie.

Sąsiednia wyspa Lohachara została zalana w 1996 roku, a jej mieszkańcy musieli przenieść się na kontynent. Pod wodą znalazła się też połowa wyspy Ghoramara. Zagrożonych jest co najmniej 10 innych wysp w okolicy.

Pomimo zatopienia spornej wyspy, ustalenie granicy morskiej i rozwiązanie kwestii kontroli nad pozostałymi wysepkami pozostają otwarte - podkreśla przedstawiciel indyjskiego MSZ.
(PAP)

Miliardowe zyski dla koncernów, oto cała reforma Obamy

Według analityków reforma służby zdrowia zatwierdzona przez amerykańską Izbę Reprezentantów, stwarza przede wszystkim perspektywy długofalowego dochodu dla koncernów farmaceutycznych. Jak mówi jeden z analityków: główna zmiana polega na tym, że koncerny zyskają 32 miliony nowych klientów. Rząd amerykański nie wprowadzi przy tym sztywnych cen leków, ani nie wprowadzi zmian w regulacjach dotyczących długości trwania patentów na leki.
(REUTERS)

Program obchodów piątej rocznicy śmierci Jana Pawła II

Watykańskie obchody piątej rocznicy śmierci Jana Pawła II rozpocznie msza pod przewodnictwem Benedykta XVI w poniedziałek o godz. 18 w bazylice św. Piotra. Polskiemu papieżowi dedykowane będą w części medytacje podczas Drogi Krzyżowej w Koloseum 2 kwietnia.

Msza za Jana Pawła II odbędzie się cztery dni przed rocznicą jego śmierci, co ma związek z kalendarzem liturgicznym Wielkiego Tygodnia. W Wielki Piątek, kiedy przypada rocznica, nie odprawia się mszy. Do Watykanu przybędzie na poniedziałkową liturgię osobisty sekretarz papieża Polaka, metropolita krakowski kardynał Stanisław Dziwisz.

Wszystko na to wskazuje, że w tym roku, także ze względu na uroczystości Wielkiego Tygodnia, wyjątkowo nie odbędzie się tradycyjna msza przy grobie Jana Pawła II w Grotach Watykańskich. Na 2 kwietnia, czyli Wielki Piątek, Watykan nie zapowiedział żadnych uroczystości, upamiętniających Jana Pawła II. Można oczekiwać, że do rocznicy nawiąże w kazaniu kaznodzieja Domu Papieskiego ojciec Raniero Cantalamessa podczas nabożeństwa Męki Pańskiej w bazylice św. Piotra o godzinie 17 pod przewodnictwem Benedykta XVI. Nie wyklucza się, że po nabożeństwie papież zejdzie do Grot, by oddać hołd swemu poprzednikowi.

O godzinie 21.15 w rzymskim Koloseum Benedykt XVI przewodniczyć będzie Drodze Krzyżowej. W tym roku zadanie napisania towarzyszących jej rozważań powierzył kardynałowi Camillo Ruiniemu, który w 2005 roku tuż po śmierci Jana Pawła II i po konklawe zwrócił się w imieniu kilkudziesięciu kardynałów do Benedykta XVI o wyrażenie zgody na otwarcie procesu beatyfikacyjnego polskiego papieża.

Rocznicowe uroczystości przełożyła na czas poświąteczny ambasada RP przy Stolicy Apostolskiej. 13 kwietnia odbędzie się zorganizowany przez polska placówkę koncert chopinowski, dedykowany pamięci Jana Pawła II. Z recitalem wystąpi młody pianista Wojciech Waleczek.
Sylwia Wysocka (PAP)

Dalej...

W cyklu Podróż dookoła Polski - ciekawe miejsca... przybliżamy najpiękniejsze regiony w Polsce- te znane i mniej znane. Opowiadamy historię pięknych polskich miejsc, ale ponieważ Polska to nie porośnięty puszczą skansen, lecz rozwijający się dynamicznie, nowoczesny kraj to pokazujemy też jak wyglądają różne zakątki Polski dziś.

INDEX

PRUSZKÓW

Pruszków w skrócie

Historia

Panorama Pruszkowa. Zdjęcie nagrodzone I nagrodą w konkursie "Pruszków w obiektywie".
Autor: Łukasz Przewłocki

Pruszków, to ośrodek przemysłowy, największe po Warszawie pod względem liczby mieszkańców miasto aglomeracji warszawskiej, leży na Równinie Łowicko-Błońskiej, nad Utratą, na południowy zachód od Warszawy, od wschodu graniczy z Piastowem. Okolice Pruszkowa były zasiedlone już w starożytności. W pobliżu odkryto niedawno ślady hutnictwa z I w. p.n.e. - III w. n.e. Ogólna liczba pieców do jednorazowego wytopu żelaza sięgała 100 - 150 tysięcy. Przypuszczalnie był to drugi, po świętokrzyskim, największy ośrodek hutniczy na terenie Polski. Zaczątkiem współczesnego miasta była mała wieś Pruszkowo (najdawniejszy zapis z 1415 r. Proskowo) lub Prószków (zapis z 1421 r. Proskow). Starszy jest Żbików, obecnie północna dzielnica miasta, wzmiankowany już w 1297 r.

Rezydencja założyciela fabryki wyrobów fajansowych

Pruszków nabrał znaczenia dopiero w XIX wieku, kiedy osuszono zabagnioną dolną Utratę i zlokalizowano tu pierwszą od Warszawy stację kolei warszawsko-wiedeńskiej, otwartą w 1845 r. Do Pruszkowa organizowano przejażdżki kolejowe dla żądnych nowości mieszkańców Warszawy. Do rozwoju osadnictwa przyczyniła się też parcelacja w 1869 r. dóbr ziemskich. Zaczęły tu powstawać wille i domy letniskowe, a równocześnie rozwijał się przemysł. W 1857 r. założono wytwórnię fajansu, w 1877 r. rozpoczęto budowę warsztatów kolejowych (Warsztaty Naprawy Drogi Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej), w 1881 r. powstała Wytwórnia Kotłów i Konstrukcji Żelaznych, w 1889 r. otwarto najstarszą na ziemiach polskich fabrykę ołówków Majewskiego, wokół miasta powstały cegielnie. W 1910 r. Pruszków uzyskał status osady fabrycznej i przed I wojną światową liczył już 16 000 mieszkańców.
 

Dwór Potulickich

Dalej...

Współpraca Polishwinnipeg.com z  czasopismem
„Polki w Świecie”.

Kwartalnik „Polki w Świecie” ma na celu promocję Polek działających na świecie, Polek mieszkających z dala od ojczyzny. Magazyn ten kreuje nowy wizerunek Polki-emigrantki, wyzwolonej z dotychczasowych stereotypów. Kwartalnik „POLKI w świecie” ma także za zadanie uświadomić Polakom mieszkającym nad Wisłą rangę osiągnięć, jakimi dzisiaj legitymują się Polki żyjące i działające poza Polską. Czasopismo w formie drukowanej jest dostępne w całej Polsce i USA. Redaktor naczelna magazynu Anna Barauskas-Makowska zainteresowała się naszym Polonijnym Biuletynem Informacyjnym w Winnipegu, odnalazła kontakt z naszą redakcją proponując współpracę.

Nasza współpraca polega na publikowaniu wywiadów z kwartalnika „Polki w Świecie”  w polishwinnipeg.com  a wywiady z kobietami, które ukazały się w naszym biuletynie zostaną opublikowane w kwartalniku ”Polki w Świecie”.

Stefania Powers znana jest, jako polsko-amerykańska aktorka filmowa i telewizyjna, a także piosenkarka. Zdobyła aż pięć nagród Golden Globe w kategorii „najlepsza aktorka telewizyjna. Dwa razy była nominowana do nagrody Emmy. Za spektakle teatralne w 1993 roku dostała nagrodę Sary Siddons „Love Letter”. W 2003 roku wydała kolekcję płyt CD – „On the Same Page”, zawierającą dawne przeboje. W latach 2004-2005 występowała w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii w musicalu „The King and I” jako Anna Leonowens. Dzięki zawodowym i finansowym sukcesom mogła pomagać wielu organizacjom charytatywnym i prywatnym ludziom. Między innymi podarowała wartościowe okazy z afrykańskich wykopalisk jednemu z
amerykańskich muzeów. Największym jej sukcesem, jako aktorki telewizyjnej, stała się rola Jennifer Hart w serialu „Hart to Hart”, gdzie partnerem Stefanii był bardzo znany aktor Robert Wagner. Kolejnym osiągnięciem było przyznanie jej honorowego miejsca w Muzeum Aktora i gwiazdy z jej nazwiskiem w słynnej Alej Gwiazd w Hollywood, gdzie rozpoczęła pracę mając zaledwie 15 lat. I skoro jesteśmy przy dzieciństwie
Powers…
Jej prawdziwe nazwisko to Stefania Zofia Federkiewicz. Była wychowywana
w rodzinie rzymsko-katolickiej polskiego pochodzenia w Los Angeles w Kalifornii. Została ochrzczona, ale w latach szkolnych nie brała udziału w życiu religijnym, rzadko chodziła do kościoła i bardziej praktykowała tradycje amerykańskie niż polskie. Jednak w życiu dorosłym uznała, że katolicyzm jest największą światową religią.
Język polski opanowała minimalnie, za to zna kilka innych języków: francuski, włoski, hiszpański i chiński (mandarin). Dużo zwiedzała.
Podróżowała m.in. do krajów kolonii brytyjskiej (Tajlandia), po Afryce
(Kenia). Interesowała się bardzo wyścigami końskimi. Brała też w nich
udział. Pomagała finansowo zwierzętom, przeznaczając duże sumy
m.in. na ogrody zoologiczne.
Stefania Powers nie poznała osób polskiego pochodzenia, które pomogłyby
jej w karierze, a największa pomoc otrzymała od matki, która dbała o jej artystyczny rozwój, w latach szkolnych posyłając córkę na zajęcia baletu i tańca. Podczas nauki w jednym z hollywoodzkich liceów, Stefania brała udział w szkolnych przedstawieniach teatralnych i umacniała swoje zamiłowanie do filmu. Ważnymi osobami, które wpłynęły na jej dalszą karierę, był znany aktor William Holden, reżyser i producent filmowy Tom Mankiewicz oraz partner z serialu „Hart to Hart” Robert Wagner. Dzięki wielkiej popularności serialu w latach 80. Stefania Powers osiągnęła szczyt kariery. Stefania jest wciąż aktywna w życiu społecznym. Dzięki fundacji
Williama Holdena „Wildlife Foundation”, założonej 30 lat temu przez jej przyjaciela, a której od jego śmierci prezesuje, często wyjeżdża do Kenii, aby wspomóc finansowo utrzymanie zwierząt na wolności. Kocha czteronogi, ale posiada równie pozytywny stosunek… do ludzi. Powoduje to, że była i jest bardzo lubiana przez środowisko hollywoodzkie i widzów na całym świecie. Polakom, mieszkającym w USA, z którymi, mimo, że nie miała za wiele do czynienia, jest jednak bardzo wdzięczna. Przede wszystkim za zainteresowanie jej osobą i filmami, w których wystąpiła. My
natomiast, Polacy, możemy być z niej bardzo dumni i wdzięczni za to, iż dowiodła, że American Dream to marzenie, które naprawdę można spełnić.. Udowodniła, że można wiele osiągnąć, posiadając inteligencję i urodę, zachowane do jej obecnych 67 lat.

Opracowanie: Bożena Jankowska